بررسي تداعي معاني براساس فنون بديعي در اشعار واعظ قزويني

Investigating the association of meanings based on Innovative techniques in the poems of vaez Qazvini

تداعي به عنوان عنصر اصلي خيال، نقش بسزايي در خلق انواع تصويرهاي شاعرانه ايفا مي كند. واعظ قزويني شاعري تصويرگراست كه به مدد اين عنصر، در تصوير آفريني هاي بكر و خيال انگيز، گام بر مي دارد. او تلاش مي كند جريان سيال ذهن كه همان تداعي ارتباطي است را در وراي تك گويي ها و سيلان ذهني به ظاهر پراكنده ايي كه وجود دارد و در ارتباط ميان تصاوير و افكار، در ميان لايه هاي مختلف ذهن، طبقه بندي كند. واعظ با توجه به دقت نظر و ژرف انديشي كه در سرودن اشعار دارد، ميزان تداعي هايي كه از طريق تصوير، خيال و صنايع ادبي در اشعارش گنجانده است را به معرض نمايش مي گذارد؛ همچنين وي با بكارگيري انواع صنايع، به دنبال مضامين و مفاهيم جديد با توجه به خاطراتي كه در ذهن خود داشته، شاخه هايي را به ارمغان گذاشته است. مقاله حاضر، درصدد است تا تداعي آزاد و روياگونه ذهن شاعر را بيان كند و همچنين تاثير تداعي را از طريق مجاورت يا مشابهت در صنايع ادبي شاخص در ديوان واعظ قزويني و چگونگي بهره گيري شاعر از آن، بيان دارد.

As the main element of the imagination, association plays an important role in creating a variety of poetic images. vaez Qazvini is a pictorial poet who, with the help of this element, takes a step in imagining pristine and imaginative creations. He tries to classify the fluid flow of the mind, which is the association of communication, beyond the seemingly scattered monologues and flow of the mind, and in the connection between images and thoughts, between the different layers of the mind. vaez, due to his careful and thoughtful thinking in composing poems, exposes the amount of associations that he has included in his poems through images, imagination, and figures of speech. He has also used a variety of industries to create new themes and concepts, according to the memories he has in mind. The present article seeks to express the free and dreamy association of the poet's mind. It also expresses the influence of innovation through proximity or similarity in the leading figures of speech in the Qazvin’s poems and how the poet benefits from it