پيوند زيبايي و عشق عرفاني سهروردي با زيبايي شناسي مدرن

The connection between Suhrawardi's beauty and mystical love with modern aesthetics

زيبايي و عشق در ايران، از قدمت بسياركهن، برخوردار است. هرچند نويسنگان و شاعران ايراني از زيبايي و عشق بسيار سخن گفته اند، اما از اين مفهوم تعريف روشني به دست نداده اند، بلكه همواره خود را مجذوب و مسحور زيبايي و عشق يافته اند. ساختار زيبايي كه در ميان اين مباحث پژوهش مطرح مي شود، با آنچه در زيبايي شناسي مدرن مطرح است، متفاوت به نظر مي رسد. سهروردي در سخن از زيبايي واژه حسن را به كار برده است و حسن را با جمال و كمال مترادف دانسته اند. تطبيق زيبايي و عشق سهروردي دو مقوله بنيادي هستند كه مي توان با احتياط آن ها را با زيبايي شناسي جديد نسبت داد؛ چنانكه بامگارتن براي اولين بار در كتابي به زبان لاتين به نام «استتيك» در غرب وضع كرد كه كاملا درباره ي زيبايي نيست، بلكه بخش هايي از آن درباره زيبايي است و در واقع عمده مطالب آن درباره معرفت شناسي است. با اين حال سهروردي نيز در رساله « حقيقه العشق» اشارات اندكي در مورد زيبايي دارد و مستقيما به زيبايي شناسي و هنر نپرداخته است. بدين منظور با توجه به جايگاه زيبايي و عشق در نظام فكري سهروردي در اين مقاله تلاش شده با استناد به منابع و به روش توصيفي- تحليلي، ابتداء به رساله « حقيقه العشق» او پرداخته شود، سپس به اين پرسش پاسخ داده شود كه زيبايي و عشق عرفاني چيست؟ و چگونه مي توان آن را با زيبايي شناسي مدرن تطبيق داد؟

Beauty and love in Iran have a very ancient history. Although Iranian writers and poets have spoken much about beauty and love, But they have not given a clear definition of this concept, Rather, they have always found themselves fascinated by beauty and love. The aesthetic structure that emerges among these research topics, It looks different from what is said in today's aesthetics. Suhrawardi has used the word Hassan in his speech about beauty and has considered Hassan as synonymous with beauty and perfection. The connection between Suhrawardi beauty and love are two fundamental categories that can be cautiously attributed to today's aesthetics. As Bamgarten first put it in a Latin-language book called Aesthetics in the West, which is not entirely about beauty. Rather, parts of it are about beauty, and in fact most of it is about epistemology. However, Suhrawardi also has few references to beauty in his treatise "The Truth of Love" and does not deal directly with aesthetics and art. For this purpose, considering the position of beauty and love in Suhrawardi's intellectual system, in this article, an attempt has been made by citing sources and by descriptive-analytical method. Let us first deal with his treatise "Haghihgat ul Eshgh", Then answer the question: what is beauty and mystical love? an‎d how can it be adapted to modern aesthetics?