اثربخشي درمان شناختي رفتاري متمركز بر انديشناكي و شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر علائم خلقي/ اضطرابي و انديشناكي نوجوانان افسرده اقدام كننده به خودكشي

هدف: افسردگي در بين نوجوانان در حال افزايش است و مي‌تواند به صورت چشمگيري عملكردها را مختل كند؛ لذا، هدف از اين پژوهش بررسي اثر بخشي درمان شناختي رفتاري مبتني بر انديشناكي در مقابل درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر علائم خلقي/ اضطرابي و انديشناكي نوجوانان افسرده اقدام كننده به خودكشي است.روش: سي نوجوان دختر نوجوان افسرده كه با مشكل اقدام به خودكشي به واحد اورژانس از اول آبان تا 15 اسفند 1398 مراجعه كرده بودند به روش هدفمند و پس از داشتن ملاك‌هاي شمول وارد پژوهش شدند و پرسشنامه‌ها تكميل شدند. شركت‌كنندگان پس از انتخاب به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گروه كنترل (10 نفري) تقسيم شدند. يك گروه درمان شناختي رفتاري مبتني بر انديشناكي و گروه ديگر درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي در ده جلسه انفرادي دريافت كردند. ابزارهاي پژوهش مقياس افسردگي بك2، مقياس پاسخ نشخواري، مقياس تشخيصي علائم خلقي و اضطرابي  و پرسشنامه اضطراب بك  بودند. جهت تحليل داده‌ها از تحليل واريانس تك و چند متغيره با اندازه‌گيري مكرر و نسخه 25 نرم افزار SPSS استفاده شد.يافته‌ها: هر دو مداخله اثر معني دار ي بر كاهش نشانه هاي خلقي/ اضطراب و انديشناكي داشته است و در طول دوره پيگيري دو ماهه نيز پايدار بوده است.