مقايسه كارآمدي واقعيت درماني گروهي با گروه درماني شخص محور بر هوش هيجاني و معناداري زندگي زندانيان

هدف:. هدف مقاله حاضر مقايسه كارآمدي واقعيت درماني گروهي با گروه درماني شخص محور  بر هوش هيجاني و معناداري زندگي زندانيان بود.روش: اين مطالعه شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 3 ماهه بود كه در هر هفته دو جلسه درماني براي هر گروه  برگزار گرديد . جامعه آماري كليه زندانيان واحد مشاوره 2 زندان مشهد بودند . روش نمونه گيري هدفمند بود و در نهايت پس از دارا بودن معيارهاي ورود، 45 نفر از زندانيان انتخاب شدند و به صورت تصادفي در سه گروه واقعيت درماني، درمان شخص محور و گروه كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش هر كدام 24 جلسه درمان دريافت كردند و گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي را دريافت نكرد. شركت كنندگان در سه مرحله به پرسشنامه هاي هوش هيجاني و معناداري زندگي پاسخ دادند.يافته ها: نتايج نشان داد كه هر دو گروه واقعيت درماني و شخص محور در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري را در هوش هيجاني و معناداري زندگي زندانيان به وجود آورده اند و همچنين نتايج حاكي از تفاوت معنادار بين پس آزمون و پيگيري بود. همچنين مشخص شد كه كارآمدي واقعيت درماني درمقايسه با درمان شخص محور در افزايش معناداري زندگي زندانيان بيشتر بوده است (درمان شخص محور، 0.58=Ƞ2، 0.001=p، 38.94=F؛ واقعيت درماني، 0.61=Ƞ2، 0.001=p، 45.31=F )، در حالي كه در متغير هوش هيجاني تفاوت معناداري در ميزان كارآمدي بين اين دو درمان وجود نداشت . اين نتايج در مرحله پيگيري نيز، يكسان بودند (0.54=Ƞ2، 0.001=p، 32.80=F) و واقعيت درماني (0.57=Ƞ2، 0.001=p، 37.97=F).