تحليلي بر رضايت از كيفيت زندگي در مناطق مركزي شهرها (نمونه موردي: تأثيرات متغيرهاي فردي در كيفيت زندگي ساكنين محلات مركزي شهر اردبيل)

اندازه‏ گيري ميزان رضايت از كيفيت زندگي پيچيده است و به بسياري از عوامل بستگي دارد. همچنين، درك ميزان رضايت از سوي هر شخص و در شرايط مختلف شخصي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، و فيزيكي متفاوت است. درواقع، اضافه‏ كردن ويژگي ‏هاي شخصي به تجزيه و تحليل‏ ها قدرت پيش‏بيني را بالاتر مي‏ برد. بنابراين، هدف اصلي از تحقيق حاضر بررسي وضعيت كيفيت زندگي در محلات مركزي شهر اردبيل و تبيين ويژگي ‏هاي فردي تأثيرگذار در ادراك شهروندان از كيفيت زندگي (در چهار بُعد فرهنگي و اجتماعي، كالبدي، اقتصادي، و زيستي) در قالب ديدگاه مكتب جغرافياي رفتار فضايي است. روش پژوهش حاضر توصيفي و تحليلي بر مبناي شيوه مطالعات ميداني است. براي گردآوري داده ‏ها از پرسش‏نامه پژوهشگرساخته استفاده شده است. روايي پرسش‏نامه را متخصصان حوزه تخصصي و خبرگان تأييد كردند و پايايي آن نيز به وسيله آلفاي كرونباخ انجام گرفت كه ميزان اعتبار آن 0.726 محاسبه شد. جامعه آماري تحقيق همه ساكنان بالاي دوازده سال واقع در شش محله مركزي شهر اردبيل (محلات شهري عالي‏قاپو يا دروازه، سرچشمه، طوي، گازران، اوچدكان، و پيرعبدالملك) است. حجم نمونه مورد مطالعه بر اساس فرمول كوكران 384 نفر برآورد شد كه هر يك از نمونه‏ ها تصادفي انتخاب و مصاحبه شدند. نتايج حاصل از طريق نرم ‏افزار SPSS تحليل شد. ميانگين رضايت مجموع شاخص‏ هاي مورد بررسي (اقتصادي، زيست‏ محيطي، اجتماعي، و كالبدي) عددي معادل 2.90 را نمايش مي‏ دهد كه حاكي از رضايت نسبي از كيفيت زندگي كلي ساكنان در محلات است. همچنين، بر اساس يافته ‏ها، متغيرهاي مستقل جنسيت، سن، ميزان تحصيلات، وضعيت سكونتي ساكنان، محل تولد و مدت سكونت ساكنان با مجموع سطح كيفيت زندگي معنادار است.