شناسايي چالش ‏هاي سياست‏گذاري و برنامه‏ ريزي در نواحي روستايي ايران با استفاده از روش تحليل مضمون

دست‏يابي به توسعه در نواحي روستايي همواره مورد توجه محققان در كشورهاي در حال توسعه بوده است. مهم‏ترين ركن توسعه را مي‏توان شيوه اداره جوامع براي رسيدن به توسعه دانست و اساسي‏ترين نقش را مديريت جوامع روستايي دارد و كسي كه تصميم نهايي را براي اجراي سياست‏ ها مي‏ گيرد مدير روستاست. تصميماتي كه براي رسيدن به اين اهداف گرفته مي‏شود سياست‏ها و فرايندي كه طي آن مراحل مطالعه، برنامه ‏ريزي، و تصميم به اجرا در محيط روستا منجر مي‏شود سياست‏گذاري مي ‏نامند. مكاني كه اين تصميمات در آن اجرا مي ‏شود شرايط و ويژگي‏ هاي خاصي دارد كه نگارندگان در پژوهش حاضر به دنبال شناخت چالش ‏هاي اصلي سياست‏گذاري و اداره روستاها هستند تا اين شناخت به اتخاذ تصميمات صحيح ‏تر براي اداره روستاها منجر شود. در اين پژوهش، با روش تحليل مضمون، چالش ‏هاي سياست‏گذاري براي مديريت نواحي روستايي ايران شناسايي شد. اطلاعات بر اساس مصاحبه ‏هاي نيمه ‏ساخت‏ يافته و مطالعه منابع و اسناد جمع ‏آوري شد. در واقع، علت اصلي اجراي اين پژوهش جاي خالي توجه به چالش‏هاي اصلي و هويت مستقل روستاها در مطالعات پيشين بود. يافته‏ ها نشان مي‏ دهد از ميان 122 كد باز 17 مفهوم پايه ‏اي شناسايي شد كه در شش دسته مضامين سازمان‏ دهنده قابل تقسيم‏ بندي‏ اند. نتايج تحليل‏ ها حاكي از اين است كه بايد در سياست‏گذاري‏ها به فرهنگ جامعه روستايي، هويت مستقل اجتماعي، اقصادي، و محيطي هر روستا و سير تاريخي مديريت در روستاهاي ايران توجه كرد و لزوم دست‏يابي به اهداف سياست‏ ها و مديريت مطلوب روستاها كمك ‏گرفتن از خود مردم روستا و مشاركت ‏دادن آن‏ها در همه فرايند تصميم‏ گيري و اجراي سياست‏ هاست.