مقايسه اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان مثبت نگر ايراني-اسلامي بر فاجعه پنداري درد و شدت علائم زنان مبتلا به سندرم روده تحريك پذير

مقدمه و هدف: سندرم روده‌ي تحريك‌پذير  شايع‌ترين، پرهزينه‌ترين و ناتوان كننده‌ترين اختلال عملكردي دستگاه گوارش است. عوامل روان شناختي تأثير عميقي بر شروع، طول مدت و شدت اين بيماري دارد. اين پژوهش با هدف مقايسه اثر بخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان مثبت نگر ايراني– اسلامي بر فاجعه پنداري درد و شدت علائم در زنان مبتلا به سندرم روده تحريك انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، نيمه تجربي و طرح پژوهش سه گروهي دو مرحله اي (پيش آزمون و پس آزمون) بود. نمونه مورد مطالعه شامل 45 نفر از زنان مبتلا به سندرم روده تحريك پذير در دامنه سني 18 تا 50 سال در سال 1398 بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند مبتني بر ملاك‌هاي ورود و خروج نتخاب و با انتساب تصادفي در سه گروه (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) جايگزين شدند. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از ابزار تشخيصي ROME III، مصاحبه‌ي ساختار يافته‌ي تشخيصي براي ) DSMVRV SCIDI)، پرسشنامه فاجعه پنداري درد (PCS) و پرسشنامه شدت علائم سندرم روده تحريك پذير (BSSFS) در مراحل پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان مثبت نگر ايراني اسلامي به مدت 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه كنترل در ليست انتظار باقي ماندند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS23  و تحليل كوواريانس تحليل شدند. نتايج: نتايج نشان داد كه بين شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي با درمان مثبت نگر ايرانياسلامي و گروه كنترل در پس آزمون در متغير فاجعه پنداري درد تفاوت معنادار وجود دارد (p 0/01). و همچنين بين شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان مثبت نگر ايرانياسلامي با گروه كنترل در متغير شدت علائم  تفاوت معنادار وجود دارد(p 0/01)، اما بين دو درمان با يكديگر تفاوت معناداري به دست نيامد(p 0/05). نتيجه‌گيري: بر پايه يافته‌هاي اين پژوهش، به نظر مي‌رسد كه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و درمان مثبت نگر ايرانياسلامي مي‌تواند به عنوان درمان‌هاي روانشناختي بر كاهش فاجعه پنداري و شدت علائم در زنان مبتلا به  سندرم روده تحريك پذير استفاده شود.