بررسي مقايسه اي فراواني اپيتليوم ادنتوژنيك در بافت همبند كيستهاي دنتي ژروس و ادنتوژنيك كراتوسيست

خلاصه: سابقه و هدف: كيستها و تومورهاي ادنتوژنيك اپيتليالي از اپيتليوم ادنتوژنيك و پوشش اپيتليالي سطحي مخاط دهان منشأ ميگيرند. تفاوت در پروليفراسيون جزاير اپيتليالي نقش مهمي در پاتوژنز اين ضايعات دارد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي مقايسه اي فراواني اپي تليوم ادنتوژنيك در بافت همبندكيست دنتي ژروس و ادنتوژنيك كراتوسيست در نمونه هاي ثبت شده در آرشيو بخش آسيب شناسي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي، تعداد 30 نمونه OKC و 30 نمونه كيست دنتي ژروس كه به روش بيوپسي اكسيژنال تهيه شده بودند، انتخاب و اطلاعات باليني شامل سن، جنسيت و مكان ضايعه از پرونده‌هاي آرشيو بخش آسيب شناسي دهان، فك و صورت دانشكده دندانپزشكي اصفهان استخراج و ثبت گرديد. سپس لام هاي هيستوپاتولوژي جهت تأييد تشخيص و شمارش جزاير و نوارهاي اپيتليوم ادنتوژنيك در بافت همبند ضايعات توسط دو پاتولوژيست مورد بررسي قرار گرفت. اطلاعات حاصل وارد نرم افزار SPSS23 شد و توسط آزمونهاي دقيق فيشر، من ويتني و كروس كالواليس و تي تست مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته ها: تعداد نمونه هاي داراي جزاير اپيتليالي بزرگ، كوچك و نوارهاي اپيتليالي بطور معني دار در OKC بيشتر از كيست دنتي ژروس بود (0/014 =P ). بين ميانگين تعداد جزاير اپيتليالي بزرگ، كوچك و نوارهاي اپيتليالي براساس جنسيت و مكان در دوگروه تفاوت معنادار مشاهده نشد (0/05 P) درحاليكه با ميانگين سني بيماران رابطه معكوس و معنادار داشت(0/035=P) نتيجه گيري: به نظر ميرسد نمونه هاي داراي جزاير اپيتليالي بزرگ، كوچك و نوارهاي اپيتليالي ادنتوژنيك بطور معني داري در OKC بيشتر از كيست دنتي ژروس بوده است و شايد اين تفاوت در رفتاربيولوژيك و عود متفاوت اين دو ضايعه نقش داشته باشد.