نقش عوامل صوتي در ايجاد تمايز معنايي بين افعال ماضي ساده و ماضي نقلي فارسي

The Role of Acoustic Parameters in Distinguishing Persian Simple Past and Present Perfect Tenses

در اين مقاله عوامل صوتي مؤثر در ايجاد تمايز آوايي بين افعال ماضي ساده و ماضي نقلي فارسي را بررسي كرديم. صورت آوايي افعال ماضي ساده و نقلي فارسي در گفتار محاوره‌‌اي به‌لحاظ ساختِ زنجيري كاملاً شبيه يكديگر است و فقط از نظر محل وقوع تكيه با يكديگر متفاوتند. در مطالعه‌اي آزمايشگاهي الگوي توزيع مقادير پارامترهاي صوتي مهمِ نواي گفتار مانند ديرش، شدت انرژي و فركانس پايه را در صورت آوايي افعال ماضي ساده و نقلي در پيكره‌‌اي شامل 24 جمله بررسي كرديم. نتايج به‌دست‌آمده نشان داد هيچ‌كدام از پارامترهاي انتخاب‌شده نمي‌‌تواند به‌‌‌طور منظم و پايدار الگوي نوايي افعال ماضي ساده و نقلي را از يكديگر متمايز كند. پس از هنجارسازي مقادير فركانس پايه و محاسبۀ ميانگين تغييرات زيروبمي در سطح تمامي داده‌‌ها به ازاي هر گوينده دريافتيم آنچه اساساً باعث تمايز صوتي صورت آوايي افعال ماضي ساده و نقلي مي‌‌شود مقادير محلي قله و دره F0 در سطح هجاهاي هدف اين افعال است. نتايج تحليل‌‌هاي آماري با تأييد اين واقعيت نشان داد فركانس پاية محلي (ارتفاع قله) پارامتر صوتي معتبر و باثباتي است كه صورت آوايي افعال ماضي ساده و ماضي نقلي را بر روي هر دو محور جانشيني و هم‌نشيني از يكديگر متمايز مي‌‌كند.

Abstract This paper addressed the acoustic factors involved in distinguishing simple past and present perfect tenses in Persian. The pronunciation of Persian simple past and present perfect tenses in colloquial speech are the same segmentally but different in terms of the position of stress. In an experimental study, the pattern of distribution of some important prosodic parameters, including F0, intensity, and duration, was investigated in a speech corpus consisting of 24 sentences. Results suggested that none of the study parameters could differentiate simple past and present perfect tenses reliably and consistently. After normalizing F0 and computing the average pitch for all acoustic data per speaker, it was found that it is the value of F0 peaks and valleys in the target syllables that makes a fundamental distinction between simple past and present perfect. Results of statistical tests confirmed this finding, suggesting that the local F0 value is a reliable and consistent parameter that distinguishes simple past from present perfect in both the syntagmatic and paradigmatic axes.