نقش قوم‌گرايي و اجتماعات مذهبي در انسجام اجتماعي(مورد مطالعه؛ شهر انديمشك)

فاقد عنوان لاتين

هدف اين پژوهش تحليل جامعه­ شناختي انسجام اجتماعي در بين شهروندان انديمشك در سال 1398-99 است، كه با استفاده روش پيمايش نوع توصيفي و تحليلي مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل دو گروه از متخصصين و مسؤلين(50 نفر شامل استاندار، فرماندار، شهردار، نماينده مجلس) كه از طريق نمونه ­گيري در دسترس و هدفمند انتخاب گرديدند، وگروه دوم كه شامل كليه شهروندان مرد و زن واقع در سن 15 تا 65 سال ساكن در شهر انديمشك بود. با توجه به ميزان جمعيت ساكن در انديمشك(135000 هزار نفر) محاسبه فرمول كوكران به تعداد 384 نفر با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله­اي و تصادفي ساده صورت گرفت. ابزار گردآوري اطلاعات اين پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود كه ابعاد مختلف (انسجام اجتماعي و قوم ­گرايي) را مورد سنجش قرار داده بود. يافته­ هاي تحقيق نشان داد كه از ديدگاه مسئولين با توجه به مقدار ضريب بتا استاندارد شده مي توان گفت گروه­هاي قومي با ضريب بتا 0/578 رابطه معنيدار بيشتري را نسبت به اجتماعات مذهبي با ضريب بتا 0/506 با انسجام اجتماعي دارد. از ديدگاه شهروندان، گروه­ هاي قومي با ضريب بتا 0/484 رابطه معنيدار بيشتري را نسبت به اجتماعات مذهبي با ضريب بتا 0/451 با انسجام اجتماعي دارد. هرچه ميزان قوم گرايي بيشتر باشد به همان اندازه تمايل به يك آسيب خاص وجود دارد لذا اين متغير با توجه به زمينه تأثير گذاري آن بايد تعديل شود هرچند در اين تحقيق به افزايش درجه انسجام در مناطق شهري انديمشك كمك مي كند به هر طريق نيازمند تحقيق بيشتر مي باشد تا كاركردها و دژكاركردهاي آن مشخص شود.

فاقد چكيده لاتين