عنوان مقاله :
اثربخشي فيليال‌تراپي بر رفتارهاي خموده در دانش‌آموزان داراي اختلالات يادگيري خاص
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Filial Therapy on Sedentary Behaviors in Children with Specific Learning Disorder
پديد آورندگان :
آرياپوران، سعيد دانشگاه ملاير - دانشكده ادبيات و علوم انساني - گروه روان شناسي، ملاير، ايران , حاجي مرادي، راضيه دانشگاه محق اردبيلي - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي، اردبيل، ايران , موسوي، سيدولي الله دانشگاه گيلان - دانشكده ادبيات و علوم انساني - گروه روانشناسي، رشت، ايران
كليدواژه :
اختلال يادگيري خاص , فيليال‌تراپي , رفتارهاي خموده
چكيده فارسي :
كودكان با اختلال يادگيري خاص فعاليت فيزيكي پايين و رفتارهاي خموده بالايي دارند. هدف پژوهش، بررسي اثربخشي فيليال‌تراپي بر كاهش رفتارهاي خمودۀ كودكان با اختلال يادگيري خاص بود. روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي (پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه پلاسيبو و كنترل) بود. جامعۀ آماري اين پژوهش را 116 مادر كودكان 7 تا 11 با اختلال يادگيري خاص در شهرستان ملاير تشكيل دادند؛ از ميان مادران، 95 مادر (90/91 درصد) رفتار خموده فرزند خود را بالاتر از نقطه برش (700 دقيقه يا 11 ساعت و 40 دقيقه در هفته؛ فيشر و همكاران، 2012) ارزيابي كرده بودند. از ميان اين مادران، 42 نفر به صورت تصادفي در سه گروه آزمايش (12نفر)، پلاسيبو (12نفر) و كنترل (12نفر) جايگزين شدند. براي ارزيابي رفتارهاي خموده از مقياس صفحۀ نمايش هفتگي كودك (نگاه كردن به تلويزيون، تبلت و غيره) استفاده شد. در اين پژوهش، فيليال‌تراپي به صورت گروهي در ده جلسۀ دوساعته آموزش داده شد. گروه پلاسيبو به صورت هفتگي اطلاعاتي در زمينۀ اختلال يادگيري خاص را دريافت مي‌كردند و در جلسات پرسش و پاسخ در اين زمينه شركت كردند و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. نتايج نشان داد كه فيليال‌تراپي در مقايسه با پلاسيبو و گروه كنترل بر كاهش رفتارهاي خموده (در طول هفته و آخر هفته) تأثير معني‌دار داشته است. اما بين نمرات گروه پلاسيبو در پس‌آزمون و پيگيري نسبت به گروه كنترل تفاوت معني‌دار وجود نداشت. بر اساس يافته‌ها، فيليال‌تراپي براي كاهش رفتارهاي خموده در ميان دانش‌آموزان به‌ويژه دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص پيشنهاد مي‌شود.
چكيده لاتين :
Children with special learning disorders (SLD) have low physical activity and high sedentary behaviors. The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of Filial Therapy on sedentary behaviors (SB) in children with SLD. The research method was semi-experimental (pre-test, post-test, follow up with Placebo and control group). The statistical population of this study consisted of 116 mothers of SLD children aged 7 to 11 years in Malayer city. Among mothers, 95 mothers (91.90%) rated their child's sedentary behavior above the cut-off point (700 minutes or 12 hours and 7 minutes per week, Fischer et al, 2012). Of these mothers, 42 were randomly assigned to the experimental (12), placebo (12) and control (12) groups. Child weekly screen time scale (watching TV, tablet and so on) was used to assess the SB. Group Filial Therapy in 10 two-hour sessions was performed for the experimental group. The Placebo group received weekly information on SLD and participated in question-answer sessions, and the control group received no training. The analysis of variance with repeated measure and Bonferroni post-hoc test were used for analyzing the data. The results showed that the Filial Therapy had a significant effect on decreasing the SB (during the week and the weekend) compared to Placebo and the control group. But there was no significant difference between scores of the placebo group in post-test and follow-up compared to the control group. According to the results, Filial Therapy is recommended to reduce SB in students, especially students with SLD.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي علوم شناختي و رفتاري
