بررسي رابطه عامل هاي همدلي خود با شفقت خود

Investigating the relationship between self-empathy factors and self-compassion

هدف: بررسي روابط بين سازه هاي روانشناختي مي تواند درك ما را از آنها كامل تر كند تا به كارگيري آنها را با در نظر گرفتن نقاط مشترك و متمايز كننده آنها تسهيل نمايد. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه عامل هاي همدلي خود با شفقت خود انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحدهاي تهران و گرمسار در سال تحصيلي 98-99 بود. ابزار پژوهش آزمون همدلي خود (شهابي، معنوي پور، پيرخايفي، 1399) بود. يافته ها: تحليل رگرسيون بين عامل هاي همدلي خود با شفقت خود نشان داد كه مدل رگرسيون در حالت كلي معني دار نيست و علي رغم شباهت هاي سازه هاي همدلي خود و شفقت خود، رابطه معني دار آماري بين آنها وجود ندارد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه از ميان عامل ها، توجه به بدن با شفقت خود رابطه منفي و معني دار دارد و عامل درون نگري با شفقت خود رابطه مثبت و معني دار دارد و ساير عامل ها رابطه معني داري با شفقت خود ندارند.

Aim: The aim of this study was to investigate the relationship between self-empathy factors and self-compassion. Method: This study was a correlational study. The statistical population of this study included all students of Islamic Azad University of Tehran and Garmsar in the academic year of 1998-99. Results : Regression analysis between self-empathy and selfcompassion factors showed that the regression model is not significant in general and despite the similarities of selfempathy and self-compassion structures, there is no statistically significant relationship between them. Conclusion : But the factor of attention to the body has a negative and significant relationship with self-compassion and the factor of introspection has a positive and significant relationship with self-compassion and other factors do not have a significant relationship with self-compassion.