تحليلي اخلاقي بر «ادب دلال» با تاكيد بر سيره عبادي امام سجادع

فاقد عنوان لاتين

در مفهوم شناسي «دلال» به مثابه شيوه اي در رابطه بنده با خداوند، دو برداشت ايجابي و سلبي، قابل تبيين است. در بعد سلبي، نيايشگر در دام آفاتي مي افتد؛ حجاب هايي نظير: عجب، كبر و...؛ بعد ايجابي نيز به ظرافت ها و لطافت هاي مناجات باخدا اشاره دارد كه نيايشگر با شيرين زباني و ناز و كرشمه، تلاش دارد خود را هرچه بيشتر به معشوق نزديك كند. اين مقاله، به روش توصيفي تحليلي و با جستجو در دعاهاي امامان معصوم به ويژه مناجات عارفانه، امام سجادع مي كوشد، ابعاد مختلف دلال را واكاوي كند؛ نتايج اين بررسي ها نشان مي دهد؛ برخلاف ديدگاه برخي از محققان، كه عمدتا دلال را تنها در حوزه سلبي مورد توجه قرار داده اند، در سيره عبادي اخلاقي معصومان ع بر بعد ايجابي تاكيد زيادي شده است؛ افزون براين، مي توان نمونه هايي از دلال فعلي و رفتاري را در سيره آنان جستجو كرد كه ديگران به اين معنا اشاره اي نكرده اند.

فاقد چكيده لاتين