رابطه نگرش والتزام عملي به نماز با رضايت زناشويي و اميد به زندگي

The relationship between attitude and practical commitment to Prayer with marital satisfaction and life expectancy

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه نگرش و التزام عملي به نماز با رضايت زناشويي و اميد به زندگي انجام شد. روش: جامعه آماري در اين پژوهش 150نفر از معلمين متاهل مدارس متوسطه اول ناحيه دو ري بود كه 82 نفر (52مرد و 30 زن) به شيوه نمونه گيري در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل: 1-پرسش‌نامه 50 سوالي نگرش و التزام عملي به نماز انيسي و همكاران(1389)، 2-پرسش‌نامه رضايت زناشويي انريچ (1998) فرم 47 سوالي، 3-پرسش‌نامه 12سوالي اميد به زندگي اشنايدر و همكاران(1991) بود. براي تجزيه و تحليل داده ها در سطح آمار توصيفي؛ يافته ها فراواني، ميانگين و انحراف معيار بررسي و در سطح آمار استنباطي از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد. يافته: بين نگرش و التزام عملي به نماز با رضايت زناشويي و اميد به زندگي رابطه مستقيم و معنادار وجود دارد. نتيجه گيري: نماز د اعتقاد وعمل به عنوان مهم ترين اصل زندگي يك مسلمان در كنار ساير متغيير هاي مهم زندگي مذهبي، فردي واجتماعي درتعالي ورشد خانواده و اميد فرد موثر است.

Aim: The present study aimed to determine the relationship between attitudes and practical commitment to prayer with marital satisfaction and life expectancy. Method: The statistical population in this study was 150 married teachers of first secondary schools who worked in the schools of the district two located at Ray, of which 82 (52 men and 30 women) were selected as the sample size by available sampling method. The research instruments included: 50-question questionnaire on attitude and practical commitment to prayer of Anisi et al. (1389), Enrich's marital satisfaction questionnaire (1998), which is a 47-question form, 12-question questionnaire on life expectancy of Snyder et al (1991). Frequency, frequency percentage, mean and standard deviation were used to analyze the data at the descriptive statistics level and Pearson correlation statistical method was used at the inferential statistics level. Results:indicated that there is a direct and significant relationship between practical attitudes and commitment to prayer and marital satisfaction & life expectancy. Conclusion:Prayer, belief and practice as the most important principle of a Muslim's life, along with other important variables of religious, individual and social life, is effective in the exaltation, growth, family and hope of the individual.