شناسايي و رتبه‌بندي عوامل مؤثر در تحقق توليد پايدار (مطالعه موردي شركت منتخب صنايع غذايي)

در حال حاضر سيستم‌هاي توليدي از روش‌ها و فناوري‌هايي استفاده مي‌كنند كه به‌طور كلي پايدار نيستند، در نتيجه توليد پايدار براي سازمان‌هاي توليدي به‌عنوان موضوعي مهم تلقي مي‌شود. بيشتر شركت‌ها به اين نتيجه رسيده‌اند كه به‌منظور پايداري در توليد نيازمند اندازه‌گيري و كنترل شاخصه‌هاي توليد پايدار بوده و همچنين شناسايي موانعي كه پياده‌سازي توليد پايدار را با مشكل مواجه مي‌‌كنند، از اهميت ويژه‌‌اي برخوردار است. در اين پژوهش به شناسايي و اولويت‌‌بندي موانع توليد پايدار، در يك شركت صنايع غذايي، پرداخته شده و ابتدا بر اساس پيشينه پژوهش موانع اصلي در چهار بعد و هفده زيرمعيار شناسايي شدند و سپس با روش برنامه‌ريزي ترجيحات فازي لگاريتمي رتبه‌بندي شده‌اند. اين روش با ايجاد مدل بهينه‌سازي غيرخطي اوزان دقيق‌‌تري نسبت به ساير تكنيك‌‌ها ارائه مي‌‌دهد. نتايج نشان داده موانع اصلي به‌ترتيب رتبه‌هاي اول الي چهارم شامل، مالي (F) با وزن 0.487، دانش و حمايت (KS) با وزن 0.230، اجتماعي (S) با وزن 0.169 و تكنولوژي (T) با وزن 0.113 هستند. بنابراين مديريت چنين شركت‌هايي با داشتن برنامه‌هاي تأمين مالي و سرمايه انساني چون وارد شدن در بورس اوراق بهادار و آموزش‌هاي تخصصي به پرسنل و ارائه طرح‌‌هاي ويژه مالي توسط دولت نيز از جمله وام‌‌هاي بلندمدت و تخفيف‌هاي مالياتي به ‌شركت‌‌هاي پيشرو در توليد پايدار بپردازد.