اثرات سطوح مختلف بيوچار گندم و تنش آبي بر ويژگي‌هاي كمي و كيفي كارلا (خربزه تلخ) در شرايط گلداني

كارلا گياهي دارويي است كه از ميوه آن براي درمان ديابت استفاده مي شود. در اين تحقيق اثر تنش آبي و بيوچار بر پارامترهاي كيفي و كمي گياه كارلا مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش در شرايط گلخانه به صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار انجام شد. تيمارها شامل سه تيمار آب آبياري (50%، 75% و 100% آب مورد نياز) و چهار تيمار بيوچار (صفر، 1/25%، 2/5% و 5% وزني خاك گلدان) بود. سطوح تنش آبي در طول فصل رشد ﺑﺎ ﺗﻮزﯾﻦ هر هفته ﮔﻠﺪانﻫﺎ و ﺟﺒﺮان ﮐﻤﺒﻮد آب ﺧﺎك تا حد ظرفيت زراعي (FC) ﺑﺎ اﻓﺰودن ﻣﻘﺪار آب ﻻزم ﺑﻪ آن ﻫﺎ اﻋﻤﺎل ﺷﺪ و ﻣﯿﺰان آب اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻫﺮ ﮔﻠﺪان ﻧﯿﺰ در ﻃﻮل ﻓﺼﻞ رﺷﺪ اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﺷﺪ. 50 روز پس از كاشت، برداشت محصول هر هفته يك بار انجام شد. در مجموع پنج بار برداشت انجام شد. در هر برداشت پارامترهاي كمي ارتفاع گياه، تعداد، وزن، قطر و طول ميوه و پارامترهاي كيفي مقدار قند ميوه، شاخص سبزينگي و شاخص سطح برگ در هر گلدان به دقت اندازه گيري شد. همچنين عملكرد محصول و كارايي مصرف آب آبياري در پايان فصل كشت در هر تيمار محاسبه شد. نتايج نشان داد كه اثرات سطوح آب مورد نياز و بيوچار بر پارامترهاي اندازه گيري شده معني دار بود (در سطح احتمال 1% و 5%). با كاهش آب آبياري، مقدار پارامترهاي كمي و عملكرد گياه كاهش يافت. بيشترين مقدار پارامترهاي مزبور از تيمار 100% مقدار آب آبياري حاصل شد كه از اين نظر با تيمار 75 % آب آبياري معني دار نبود. استفاده از بيوچار تا سطح2/5% وزني خاك باعث افزايش پارامترها شد. استفاده بيشتر بيوچار (5% وزني خاك) باعث كاهش پارامترهاي كمي و عملكرد گياه شد. استفاده از مقدار مناسب بيوچار ﺳﺒﺐ ﮐﺎﻫﺶ اﺛﺮات ﻣﻨﻔﯽ ﺗﻨﺶ رﻃﻮﺑﺘﯽ و ﺑﻬﺒﻮد ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي رﺷﺪ و نمو ﮔﯿﺎه در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮐﺎرﺑﺮد آن ﺑﺮاي ﮔﯿﺎه و ﺑﻪوﯾﮋه در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﮔﯿﺎه ﺗﺤﺖ ﺗﻨﺶ ﺧﺸﮑﯽ اﺳﺖ و ﯾﺎ در ﮔﻠﺨﺎﻧﻪﻫﺎ و ﺧﺰاﻧﻪ كاريﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان آب ﻣﺼﺮﻓﯽ و ﺑﻬﺒﻮد رﺷﺪ و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﮔﯿﺎه ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﺷﻮد آزﻣﺎﯾﺶ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺰرﻋﻪ ﻧﯿﺰ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.