مقايسه اثربخشي نقاشي درماني و قصه درماني بر كاهش نشانه‌هاي اختلال اضطراب جدايي كودكان پيش‌دبستاني

Comparison of the Effectiveness of Painting Therapy and story Therapy in reducin of the Symptoms of Separation Anxiety disorder in Pre-School Children

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي نقاشي درماني و قصه درماني بر كاهش نشانه‌هاي اختلال اضطراب جدايي كودكان پيش‌دبستاني انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه­ آزمايشي با طرح پيش ­آزمون – پس ­آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ­ي پژوهش شامل كودكان 5 تا 6 ساله­ حاضر در مهدهاي كودك و مراكز پيش ­دبستاني منطقه­ ي 2 شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 بودند. 215 نفر ازمادران كودكان حاضر در اين مراكز به روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب و از طريق آنها، اضطراب جدايي فرزندشان از طريق پرسشنامه علائم مرضي كودكان گادو و اسپرافكين (1994) و مقياس درجه ­بندي رفتاري كانرز (1991) ارزيابي شد. به روش نمونه­ گيري در دسترس، 45 نفر از كودكان انتخاب و به­ صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك كنترل به نسبت يكسان گمارده شدند. گروه آزمايش اول (روش نقاشي درماني) و گروه آزمايش دوم (روش قصه درماني) را طي 8 جلسه 60 دقيقه ­اي در هر هفته دو جلسه دريافت كردند؛ گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. داده ­ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس تك ­متغيري و t مستقل به كمك نرم افزار SPSS نسخه 22 تحليل شد. يافته­ ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش ­آزمون، بين ميانگين نمرات پس ­آزمون هر دو گروه آزمايش نقاشي درماني و قصه درماني نسبت به گروه كنترل، در متغير اضطراب جدايي تفاوت معناداري وجود داشت (0/01 >p). همچنين، نتايج نشان داد كه بين اثربخشي دو روش درماني تفاوت معناداري وجود داشت (0/01 >p). نتيجه ­گيري: قصه­ ها كودكان را به سمت وسويي هدايت مي ­كنند كه با اضطراب و ترس ­هاي خود روبرو شوند و به جاي گريز از اين موقعيت ­ها آنها را به ­عنوان بخشي از احساسات و افكار كه فقط مربوط به آنها نيست، درك كنند و بتوانند به برون­ريزي بيشتر احساسات خود بپردازند. از اين ­رو، درمانگر مي تواند با شناخت كامل­ تري از محتواي افكار آنها، به كاهش اضطراب جدايي آنها كمك كند.

Aim: The present research has been aimed to compare the effectiveness of painting therapy and narrative therapy in improvement of the symptoms of separation anxiety in preschool children. Method: This research is a semiexperimental study with pretest-posttest design and control group. The population includes the children of 5-6 years old in kindergartens of Tehran, District 2 in the academic year 2017-2018. Out of the mentioned population, 215 mothers of the children were selected by convenience sampling. In order to evaluate their children’s separation anxiety, they answered the Gado and Sprafkin child symptom inventory (1994) and Conners’ Comprehensive Behaviour Rating Scales (1991). By convenience sampling, 45 children were selected and randomly assigned to two experimental groups and a control group in an equal manner. The first experimental group (painting therapy) and the second experimental group (narrative therapy) received eight 60-min training sessions, and the control group was kept in the waiting list. Data analysis was done by univariate analysis of variance (ANOVA) and independent t-test in SPSS 22.Results: The results showed that by controlling the pretest effect, there is a significant difference between the mean posttest scores of the two experimental groups (paining therapy and narrative therapy) and the control group in terms of separation anxiety (P!0.01). Also, a significant difference was found between the effectiveness of the two methods of paining therapy and narrative therapy (P!0.01). Conclusion: Narratives lead the children towards facing with their anxiety and fears and perceive them as a part of the usual emotions and thoughts instead of escaping from them. In this way, they can express their feelings in a better way. So, the therapists can get a more comprehensive recognition of their thoughts and help them to decrease their separation anxiety.