مطالعه كيفي ابعاد چالش هاي بازي كودكان در زندگي آپارتمان نشيني

هدف از پژوهش حاضر تبيين موانع بازي كودكان دبستاني در زندگي آپارتمان‌نشيني و ارائه راهكارهايي از تجربه زيسته مادران در جهت كاهش موانع بود. بدين منظور در قالب يك طرح كيفي و با رويكرد پديدارشناسي از بين مادران كودكان دبستاني ساكن در آپارتمان، 36 نفر با استفاده از نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و براي جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه نيمه ساخت‌يافته استفاده شد. در جريان تجزيه و تحليل يافته‌ها از روش كلايزي استفاده شد. تحليل تجارب شركت كنندگان به شناسايي 4 مقوله اصلي و 14 مقوله فرعي در زمينه موانع بازي كودكان دبستاني در زندگي آپارتمان‌نشيني و شناسايي 5 مقوله اصلي و 20 مقوله فرعي در بخش راهكارهاي ارائه شده توسط مادران براي رفع اين موانع منجر شد. واكاوي تجارب مادران نشان داد خانواده به خصوص والدين مهم‌ترين نقش را در هموار كردن شرايط براي بازي كودكان در آپارتمان را به صورت خلاقانه بر عهده دارند كه اين امر به خودي خود منجر به افزايش خلاقيت كودكان مي‌گردد. با استفاده از اين يافته‌ها مي‌توان جلسات آموزش خانواده جهت شناخت موانع موثر در بازي كودكان در زندگي آپارتمان‌نشيني و ارائه راهكارهايي از تجربه زيسته مادران براي رفع موانع ، برگزار نمود.