شناسايي عوامل تسهيل‌گر و بازدارنده پرورش روحيه پژوهندگي در كودكان

طي چند دهه اخير نقش كودكان در پژوهش افزايش يافته‎‌است اما به‌رغم تأكيد بر نقش فعال كودكان به‌عنوان پژوهشگر(CAR)، بخش بزرگي از اين پژوهش‌ها توسط بزرگسالان انجام مي‌شود. از اين‌رو، پژوهش حاضر مبتني بر روش اسنادي، براي غلبه بر اين چالش و زمينه‌سازي براي فعاليت كودكان به عنوان پژوهشگران، به شناسايي عوامل تسهيل‌گر و بازدارنده پرورش روحيه پژوهندگي در كودكان پرداخته‎است. با جستجو در پايگاه داده‌هاي داخلي از جمله Noormags, IranDoc, Civilica, Elmnet, SID, Ensani Portal در بازه‌زماني 1399-1380 تعداد 64 سند بازيابي و سپس با استفاده از نشانگرهاي فهرست‌وارسي ارزيابي پريزما (PRISMA)، 21 سند براي مطالعه و تحليل انتخاب شدند. همچنين با جستجو در پايگاه داده‌هاي بين‌المللي همچون  ERIC, SAGE, ELSEVIER, Google Scholar and Taylor Francis در بازه‌زماني 20202000 تعداد 45 سند بازيابي و مجدداً با استفاده از نشانگرهاي فهرست پريزما (PRISMA)، 19 سند براي مطالعه و تحليل، انتخاب شدند. تحليل داده‌ها با استفاده از روش اولزايد (Altheide) انجام‌گرديد. يافته‌هاي حاصل از بررسي اسناد به شناسايي چهار عامل تسهيل‌گر شامل عوامل آموزشي، خانوادگي، محيطي و انگيزشي و پنج عامل بازدارنده شامل عوامل فردي، اجتماعي، ارتباطي، آموزشي و سازماني منتج‌گرديد. در نهايت، با توجه به موانع و محدوديت‌هاي شناسايي‌شده، پيشنهاد‌هايي براي زمينه‌سازي پرورش كودكان پژوهنده ارائه گرديد