بررسي اثربخشي بسته آموزشي مهارت ‌هاي يادگيري خودتنظيمي بر كاهش تعلل ورزي

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي يادگيري خودتنظيمي بر كاهش تعلل ورزي دانشجو معلمان پرديس هاي دانشگاه فرهنگيان شهر تهران انجام شد. روش شناسي: روش پژوهش نيمه آزمايشي، پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. براي انجام پژوهش، از بين تمامي دانشجو معلمان پرديس هاي دانشگاه فرهنگيان استان تهران كه در سال تحصيلي  99-1398 در پرديس ها اين دانشگاه مشغول تحصيل بودند؛  با استفاده از روش خوشه اي چند مرحله اي، بعد از غربالگري دانشجو معلمان داراي تعلل وري بالا و پايين، تعداد30 نفر گزينش و از طريق روش تصادفي ساده به دو گروه 15 نفري دردو گروه آزمايشي و گروه كنترل قرار گرفتند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه‌ تعلل ورزيسالامون و راتبلوم (1984) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با بهره گيري از شاخصه آماري توصيفي شامل ميانگين و انحراف استاندارد و به منظور پاسخگويي به فرضيه هاي تحقيق از آزمون هاي آمار استنباطي شامل كوواريانس تك متغيري (ANCOVA) انجام گرفت. يافته ها: نتايج «تحليل كوورايانس» نشان داد؛ آموزش مهارت هاي يادگيري خودتنظيمي تاثير معني داري بر كاهش تعلل ورزي دارد. همچنين ميانگين نمره تعلل ورزي درفعاليت هاي آموزشي، پژوهشي و فرهنگي و اجتماعي دانشجو معلمان در گروه آزمايش در مرحله پيش آزمون به ترتيب برابر با (28.53)، (23.80) و (37.40) بود و در مرحله پس آزمون مقدار آن به ترتيب (15.33)، (14.26) و(25.86) رسيده است، يعني الگوي آموزشي مهارت هاي يادگيري خودتنظيمي تاثير معني داري بر كاهش تعلل ورزي در فعاليت هاي آموزشي مستمر و پاياني پژوهشي و فرهنگي و اجتماعي دانشجو معلمان پرديس هاي دانشگاه فرهنگيان شهر تهران داشته است. بحث و نتيجه گيري: داده هاي پژوهش حاضر نشان داد، با بكارگيري و آموزش خودتنظيمي مي توان تعلل ورزي دانشجومعلمان را كاهش داد.