قابل استماع بودنِ دعوا با دادخواست غيرقطعي

طبق نظر مشهور فقها و نيز برابرِ بند 9 مادۀ 84 قانون آئين دادرسي، يكي از ايرادات و موانع رسيدگي به دادخواست، جزمي نبودنِ دعوا دانسته شده‌است. بنابراين، به‌موجب اين قانون در صور و فروض فراواني، فرد صرفاً به‌جهت ترديدي طبيعي كه در دادخواست خود دارد، در معرض تضييع حق قرار مي‌گيرد، درحالي‌كه اين امر، مخالف اصل 34 قانون اساسي است. پژوهش حاضر كه به روش توصيفي‌ ـ‌ تحليلي انجام شده‌است، نشان مي‌دهد كه شرط مذكور در هيچ دليل خاصي تصريح نشده است، بلكه بالعكس، از اطلاق آيات قرآن و روايات خاصه و ادلۀ (لاضرر) و نيز اصلِ عدم اشتراط، شرط نبودنِ آن برداشت مي‌شود. بنابراين، اصلاح اين مادۀ قانوني ضروري به‌نظر مي‌رسد.