رويكردي بر آسيب شناسي شهري از منظر پدافند غيرعامل مطالعه موردي كلانشهر اهواز

ايمني شهري يكي از اساسي‌ترين پيش‌فرض‌هاي جامعۀ جهاني براي برنامه‌ريزي انسان‌محور است؛ كه پدافند غيرعامل در برابر الگوهاي غالب خطرپذيري شهري از مهم‌ترين راهبردهاي ايمن‌سازي فضاهاي شهري مي‌باشد. بر اساس اهميت موضوع، پژوهش حاضر با رويكرد توسعه اي – كاربردي و تركيبي از روش‌هاي تحقيق توصيفي – تحليلي به بررسي موضوع در كلانشهر اهواز پرداخته است. در اين راستا جهت دست يابي به اهداف تحقيق از 32 متغير، در شاخص‌هاي فيزيكي و اجتماعي استفاده گرديده است. كه وضعيت آسيب پذيري مناطق كلانشهر اهواز را از منظر پدافند غيرعامل مشخص مي نمايد. در نهايت تجزيه و تحليل داده ها با مدل Vikor و تئوري روابط خاكستري (GRA) و نرم افزار GIS، Visio، Grafer، SPSS و EXCEL انجام پذيرفته است. در پژوهش حاضر مناطق شش و دو كلانشهر اهواز بيشترين و كمترين آسيب پذيري را دارا بوده اند. همچنين براساس مدل GRAVIKOR در شاخص اجتماعي منطقه شش با ميزان 0.928 درصد بيشترين ميزان آسيب را در رويكرد پدافند غيرعامل دارا بوده است و ميزان عدد مدل GRAVIKOR در شاخص كالبدي فيزيكي كمترين آن برابر 0.166 درصد مربوط به منطقه دو كلانشهر اهواز بوده است. لازم به ذكر است در اين پژوهش جهت تعيين اين آسيب پذيري ابتدا ميزان تاثير گذاري هر شاخص مشخص گرديد. در مرحله بعد با در نظر گرفتن دو عامل وزن و فاصله از ايده‌آل ميزان تاثير گذاري مشخص گرديد. ولي در عين حال شرايط مدل VIKOR نيز دخالت داده شده است. تا بتوان برنامه‌ريزي و سياست لازم جهت كاهش آسيب‌پذيري انجام گيرد.