برنامه ريزي استراتژيك توسعه گردشگري روستايي؛(مطالعه موردي: بخش خاووميرآباد)

پژوهش كاربردي حاضر كه از حيث گردآوري اطلاعات نيز توصيفي تحليلي و مبتني بر جمع آوري اطلاعات در بخش نظري با استفاده از منابع اسنادي و در بخش عملي با استفاده از مصاحبه و توزيع پرسشنامه در ميان 100 نفر از گردشگران، 30 نفر از مسئولين و 261 نفر از مردم محلي است، از روش برنامه ريزي استراتژيك و ابزار كارآمد آن يعني تكنيك سوات براي ارائه برنامه اي مدون و تعيين استراتژيها جهت پويايي و توسعه مطلوب گردشگري در نواحي روستايي بخش خاووميرآباد شهرستان مريوان بهره گرفته است تا رهيافت اين امر شناخت جامع وضع موجود به دور از ذهني نگري جهت تدوين برنامه هاي كاربردي توسعه گردشگري در ميان روستاهاي بخش باشد. انتخاب جامعه نمونه در ميان گروه مردم محلي با استفاده از فرمول كوكران، در گروه گروه گردشگران با توجه به بازديد دو ماهه اول سال و در گروه مسئولين نيز با تمام شماري همه مديران نهادهاي مربوط به توسعه روستايي و گردشگري منطقه بوده است. نتايج نشان مي دهند كه استراتژيهاي رقابتي و در ميان آنها گسترش توريسم تجاري به واسطه قرار گيري در مرز بين المللي و فعال بودن بازارچه ها و گمركات منطقه داراي اولويت اجرايي هستند. در اين راستا چشم انداز آينده توسعه گردشگري منطقه و برنامه هاي زماني جهت تحقق اين راهبردها تدوين گرديدند.