گسترش فضايي شهر پرند با توجه به محدوديت منابع آب تا افق 2032: لزوم توجه دو سويه به برنامه ريزي فضايي و مديريت منابع آب شهري

Spatial Expansion of the Parand City Focusing on the Available Water Resources until 2032: Reciprocal Relation between Urban Water Management and Spatial Planning

در كنار عوامل طبيعي، يكي از علل، اصلي تشديد بحران آب شرب در جهان رشد شهرنشيني و به تبع آن افزايش جمعيت در بسياري از مناطق شهري است. شهر جديد پرند در استان تهران نيز از جهت مزبور با بحران روبروست؛ با اين وجود به طور روزافزون رشد جمعيت و ساخت و سازها در اين شهر رخ مي‌دهد. در اين راستا نوع توسعه فضاي مسكوني شهر تأثير بسزايي در مديريت مصرف منابع آب شرب اين شهر داشته كه خود بر توسعه پايدار آن مؤثر است. روش‌‌هاي كنوني محاسبه آب شرب شهرها براي آينده بيشتر مبتني بر سناريوهاي رشد جمعيت و با تمركز بر تحليل نرخ‌‌هاي رشد جمعيت بدون توجه به ظرفيت توسعه كالبدي جمعيت مي‌‌باشند. پژوهش حاضر با استفاده از پيش‌بيني گسترش كالبدي به كمك مدلساز تغييرات زمين (Land Change Modeler) ابتدا به شبيه‌سازي توسعه كالبدي شهر پرند بر اساس يك الگوي رايج و مورد توجه در توسعه شهري مبتني بر ويلاسازي تا افق 2032 پرداخته و ميزان آب شرب مورد نياز شهر پرند طبق الگوي مزبور را برآورد مي‌‌نمايد. بنابراين، سناريو اول، كه پراكنده‌رويي نام دارد، به پيش‌بيني نياز آب با تكيه بر گسترش فضايي و درنظر گرفتن رشد طبيعي جمعيت تا سال 2032 پرداخته است؛ سناريو دوم كه متداول‌ترين نوع در اتخاذ تصميمات و برنامه‌هاي شهري است، سناريو رشد دورنزاي روندي جمعيت تا افق 2032 است. نتايج بدست آمده حاكي از تفاوت معني دار بين محاسبه ميزان مصرف آب شرب شهر پرند بر اساس رويكرد گسترش فضايي به شكل پراكنده‌رويي با نياز آبي حدود چهل و سه ميليون متر مكعب در سال 2032 و سناريو رشد دورنزاي روندي جمعيت با نياز آبي حدود سي و سه ميليون متر مكعب در سال 2032 است. در وهله دوم سبكي از نيازسنجي و پيش‌بيني شهري را با توجه به رشد طبيعي جمعيت و هم گسترش فضايي شهر به شكل توأمان به برنامه‌ريزان نشان مي‌دهد. بدين ترتيب براي جلوگيري از وقوع بحران آب و حركت به سمت توسعه پايدار شهري، مقاله پيش‌‌رو اهميت توجه به برنامه‌‌ريزي فضايي براي توسعه شهرها با توجه به محدوديت منابع آب را قوياً توصيه مي‌‌نمايد.

Beside natural factors, spatial expansions of new cities is one of the main causes of the water crisis. Parand new city, in that regard, has very high restrictions on the potable water supply. Nonetheless, there is an increasing population growth and construction in this city. In this regard, type of residential development of the city has a significant impact on managing the potable water consumption, sufficient for its sustainable development. The current methods of calculating future potable water for cities are more based on population growth scenarios and focus on analyzing population growth rates regardless of the population's physical development capacity. Using the prediction of physical expansion applying LCM simulation (Land Change Modeler), the present study first simulated the physical development of Parand city up to 2032 based on a typical pattern in urban development centered on villas and estimated the amount of potable water required by Parand city according to this model. Accordingly, the initial scenario, called scattering, predicts water requirements by relying on spatial expansion and considering natural population growth by 2032; The second scenario, which is the most common type of urban decision-making and planning, is the scenario of a long-term trend of population growth up to the horizon of 2032. The results indicated a significant difference between the potable water consumption in Parand city based on the first and second approach as the water needs of about forty-three million cubic meters and about thirty-three million cubic meters in 2032, respectively. The result reveals to the planners a style of urban needs assessment and forecasting, considering the natural population growth and the city's spatial expansion. Thus, to prevent the water crisis and move towards sustainable urban development, the present article strongly recommends spatial planning for cities' development due to limited water resources.