دگرديسي رابطۀ انسان و طبيعت: نگاهي به فيلم تالان

مدرنيته با تغييرات متعددي در زيست‌جهان انسان همراه بود، كه يكي از مهم‌ترين آن‌ها، تغيير رابطۀ انسان و طبيعت بود كه پيامدهاي آن را مي‌توان در عرصه‌هاي گوناگون رديابي كرد. با آشكار شدن صدمات و نتايج منفي تسلط انسان بر طبيعت، مقاومت‌هايي نيز در برابر اين دخالت‌هاي بشري شكل گرفت. واكنش‌ها و اعتراضات نويسندگان، شاعران، روشنفكران، فيلم‌سازان و عالمان علوم انساني و اجتماعي در برابر اين تغييرات و دست‌اندازي‌ها در ايران، از نيم‌قرن پيش آغاز ‌شده است. در اين مقاله كوشش كرديم تا، انتشار فيلم تالان را بهانه‌اي براي مطرح كردن دوبارۀ اين پرسش‌هاي اساسي قرار دهيم. پرسش‌هاي بنياديني كه تالان نيز كم‌وبيش با آن‌ها دست‌به‌گريبان است. پرسش ديگر اينجاست كه آيا پيش‌ازاين در فيلم‌هاي ديگر، شاهد مطرح‌شدن چنين پرسش‌هايي نبوده‌ايم؟ آيا پيش‌ازاين، نويسندگان، شاعران و عالمان علوم اجتماعي، مباني پيشرفت و مكتب نوسازي را به چالش نكشيده و موردنقد قرار نداده بودند؟ اين مقاله كوشش دارد تا با فيلم همراه شود و برخي مسائل مطرح‌ ‌شده در آن را به‌گونه‌اي ديگر مطرح سازد. تالان با به تصوير كشيدن كمي‌ها و كاستي‌ها، با تصوير شاعرانه‌اي از اميد به اتمام مي‌رسد، اين مقاله نيز در پي آن است تا به پشتوانه‌هاي فرهنگي اميد در پهنۀ جغرافياي كويري ايران نگاهي دوباره بيفكند