گونه‌شناسي بازنمايي خودهاي روحانيت در شبكه اجتماعي اينستاگرام؛ ظرفيت‌ها و چالش‌ها

«خود» به‌عنوان مفهوم چالش‌برانگيز قرن بيستم تاكنون در دو طيف ذات‌گرا و تجربه‌گرا موردبحث و بررسي قرار مي‌گيرد. گروه اول آن را منحصربه‌فرد مي‌دانند و دسته دوم آن را محصول كنش اجتماعي صورت‌بندي مي‌كنند. گافمن در نگاه دوم تلاش نمود تا با ايجاد يك تشابه بين تئاتر و زندگي روزمره نظريه نمايشي خود را در اين مورد بيان نمايد. او به‌عنوان يكي از انديشمندان مكتب كنش متقابل نمادين و متأثر از زيمل بود گسترش ارتباطات در شرايط كنوني را متغير مستقل و شكل‌گيري خود را در اين فرايند قابل‌مذاكره مي‌دانست. نگاه گافمني به شكل‌گيري خود با تغيير ابزارهاي رسانه‌اي تعاملي كه داراي شاخصه همگرايي است، متفكران اين حوزه را براي بازخواني اين موضوع و تفسير خودهاي مجازي متقاعد نمود. شناسايي خودهاي نمايشگر، بازيگر و مقاومت‌كننده و تطبيق آن بر فضاي مجازي اين امكان را به محققان اجتماعي مي‌دهد تا گونه‌هاي كنشگري آن‌ها را در مقتضيات جديد صورت‌بندي نمايند. در اين مقاله تلاش داريم تا با خوانش گافمني بازنمايي مجازي طلاب، چالش‌ها و ظرفيت‌ها در اين زمينه را احصا نماييم. براي اين منظور با شناسايي موردهاي داراي ويژگي متمايزكننده، حدود 40 مورد از صفحات اينستاگرام انتخاب و با روش تحليل محتواي كيفي ابعاد نظريه گافمني بر كنشگري مجازي طلاب، مورد تجزيه‌وتحليل قرار مي‌گيرد.