پژوهشي در تركيبات تازه سبك هندي

زمينه و هدف: تركيب‌سازي يكي از مهمترين حوزه‌هايي است كه شاعران در راستاي تازگي زبان و ايجاد خلاقيت در آن وارد شده‌اند. البته بايد دانست كه استعداد تركيب‌سازي شعرا با هم متفاوت است؛ قدرت تركيب‌سازي شاعران يك دوره يكسان نيست و اين يكسان نبودن، در ادوار مختلف شديدتر است. در سبك هندي مسئله بالا بودن بسامد تركيب، خود عاملي سبك‌شناسانه است. با تركيباتي كه در سبك هندي در شعر شاعران بعنوان مجموعه‌اي از كلمات و تعابير مبهم روبرو هستيم، دچار نوعي سردرگمي و ناآشنايي ميشويم كه نميتوانيم به عمق مفهوم و منظور بيت راه يابيم. هدف اين مقاله بررسي تركيبات جديد و خاص در شعر شاعران سبك هندي و كاركردهاي هنري آن است. روش مطالعه: روش پژوهش در اين مقاله براساس اهداف تعيين‌شده به شيوۀ كاربردي، يادداشت‌برداري و بر مبناي تجزيه و تحليل داده‌ها، تحليلي ـ توصيفي و گردآوري اطلاعات (استفاده از منابع و اسناد كتابخانه، مقالات علمي و ادبي، پايان‌نامه‏ها و سايتها)، فيش‌برداري، تنظيم و طبقه‌بندي آنهاست. تحقيق از نوع نظري است. يافته‌ها: پژوهش حاضر بطور عملي و علمي نشان ميدهد «تركيبات خاص و جديد» از مهمترين عوامل غموض زبان در اشعار شاعران سبك هندي بوده و پيچيدگي زبان آنها را دوچندان كرده است. مضامين اين تركيبات عمدتاً در دو گروه مفاهيم انتزاعي و عيني طبقه‎بندي شده‌اند. براساس داده‌هاي حاصل از پژوهش، عناصر عيني تركيبات در سبك هندي در مقايسه با عناصر انتزاعي بسامد بالاتري را به خود اختصاص داده است. نتيجه‌گيري: اين پژوهش با بررسي عناصر مضمون آفرين تركيبات جديد در شعر شاعران سبك هندي نشان ميدهد عناصر تركيبات عيني و انتزاعي را ميتوان در سه گروه «طبيعت، اشياء و حيوان» طبقه‌بندي كرد. گروه اول شامل اشياء 40 درصد از كل تركيبات جديد در سبك هندي را دربر ميگيرند، در مرتبه دوم طبيعت 35 درصد و در مرتبه سوم تركيبات جديد مضمون حيواني 25 در صد از كل تركيبات را به خود اختصاص داده‌اند.