مقايسه درآميختگي شناختي، شفقت به خود و شكفتگي در بيماران مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس و افراد سالم

زمينه و هدف: بيماري مولتيپل اسكلروزيس (MS) از شـايع تـرين بيماري‫ هـاي عصـبي مـي‫باشـد كه روي جنبـه ‫هـاي مختلف زندگي فرد تأثير مي‫گـذارد. پژوهش حاضر با هدف مقايسه درآميختگي شناختي، شفقت به خود و شكفتگي در بيماران مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس و افراد عادي انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي مقايسه اي بود. جامعه آماري شامل تمام بيماران مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس تحت نظر انجمن MS شهر مشهد در سال 1399 بود كه از بين آن‫ها به شيوه نمونه گيري هدفمند، تعداد 40 نفر انتخاب شدند. در گروه عادي نيز تعداد 40 نفر از افرادي كه با گروه بيمار همتا شده بودند، انتخاب گرديدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي درآميختگي شناختي گيلاندرز و همكاران، شفقت به خود نف و شكفتگي دينر و بيسواز دينر استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS-24 و آزمون تحليل واريانس چندمتغيري و تحليل رگرسيون لجستيك مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات درآميختگي شناختي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (87/69±40/5) بيشتر از افراد عادي (55/22±14/5) و ميانگين نمره شفقت به خود در اين بيماران (/7/84±39/72) كمتر از افراد عادي (9/53±76) بود. همچنين ميانگين نمره شكفتگي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (17/76±25/7) كمتر از افراد عادي (42/75±47/5) مشاهده شد (0/05 p). نتايج تحليل رگرسيون لجستيك نشان داد متغيرهاي درآميختگي شناختي، شفقت به خود و شكفتگي از پيش ‫بيني ‫كننده ‫هاي ابتلا به بيماري MS هستند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر، بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس نسبت به افراد عادي درآميختگي شناختي بالاتر و خودشفقت ورزي و شكفتگي پايين‫تري دارند. با توجه به اينكه مسائل روانشناختي نقش موثري بر كيفيت زندگي و بهبود عملكرد اين افراد دارند، لذا ضروري است مشاوران و درمانگران در جريان درمان اين بيماري به اهميت عوامل روان شناختي توجه داشته باشند.