تبيين عوامل كليدي موثر بر موفقيت اتحاد استراتژيك در سازمانهاي پروژه محور در ايران

در محيط رقابتي امروز، سازمان‌ها قادر نيستند به صورت انفرادي و تنها با تكيه بر منابع خود به اهداف استراتژيك سازمان دست يابند؛ و ناگزير به مشاركت با شركت‌ها و سازمان‌هاي ديگر هستند. هدف اين پژوهش ارزيابي عوامل كليدي موثر بر موفقيت اتحادهاي استراتژيك در سازمان‌هاي پروژه‌محور در ايران مي‌باشد. در اين پژوهش ابتدا عوامل كليدي موثر بر موفقيت اتحادهاي استراتژيك در سازمان‌هاي پروژه‌محور با استفاده از تحليل محتوا؛ شناسايي شده و با استفاده از آناليز توصيفي طبقه‌بندي گرديده است. سپس با استراتژي پيمايش و از طريق توزيع پرسشنامه بين مديران فعال در سازمان‌هاي پروژه‌محور، اين عوامل ارزيابي شد و با استفاده از تكنيك دلفي فازي با توزيع 12 پرسشنامه بين خبرگان اين حوزه، تحليل گرديد. موثرترين عامل شناخته شده در موفقيت اتحادهاي استراتژيك، وجود تيم‌هاي حل مشكل است، كه در گروه ديدگاه منبع‌محور طبقه‌بندي شده بود. ارجحيت اين نظريه، به عنوان مهم‌ترين پشتوانه نظري تبيين‌كننده عوامل كليدي موفقيت در ائتلاف استراتژيك سازمان‌هاي پروژه‌محور مي‌تواند نشانه عدم شفافيت و اعتماد حاكم بر روابط بازيگران صنعت و عدم اثربخشي اقدامات انجام‌شده باشد.