مهم‏ترين پيش‏ بيني كننده هاي ريسك سلامتي كشاورزان در مصرف سموم شيميايي (مورد مطالعه كشاورزان سيب‌زميني‌كار استان اردبيل)

در سال‏ هاي اخير، پذيرش كند روش‏ هاي جايگزين سموم شيميايي و گسترش آفات، پتانسيل ريسك سلامتي در مصرف سموم شيميايي را ميان كشاورزان به شدت افزايش داده است. از اين ‏رو، اين تحقيق توصيفي-پيمايشي به تعيين مهم‏ترين عوامل پيش ‏بيني‏ كننده ريسك سلامتي در مصرف سموم شيميايي، ميان كشاورزان سيب ‏زميني‏ كار استان اردبيل پرداخت. روش نمونه‏ گيري، چندمرحله‏ اي بوده و حجم نمونه‏ از ميان جامعه آماري (N=4876)، بر اساس جدول بارتلت و همكاران، به تعداد 370 نفر تعيين شد. مطابق نتايج، كشاورزان در سموم شيميايي مختلف، بيش‏ مصرفي داشته و درصد قابل توجهي از كشاورزان (35/7 درصد) در گروه افراد با ريسك سلامتي بالا قرار داشتند. بيشترين ميزان بيش‏ مصرفي سموم، مربوط به كلرپريفوس و تري فلورالين بود؛ اما خطرناك‏ترين سموم براي ريسك سلامتي، مربوط به كلرپريفوس و متري‏بوزين بود. مطابق مدل درخت تصميم‏ گيري و محاسبه شاخص تركيبي، به ترتيب اندازه مزرعه، هنجار اجتماعي، ادراك از مضرات سموم شيميايي و سابقه شركت در دوره‏ هاي آموزشي، مهم‏ ترين متغيرهاي پيش ‏بيني براي شاخص ريسك سلامتي بودند. حمايت‏ هاي آموزشي، فني و اعتباري بيشتر از كشاورزان خرده‏ مالك براي جايگزيني سموم شيميايي پرخطر؛ دريافت بازخوردهاي مداوم آموزشي از ادراك كشاورزان نسبت به مضرات بيش‏ مصرفي سموم و بهبود هنجار اجتماعي با كسب همراهي معتمدان محلي و كشاورزان ماهر مي‏ تواند ريسك سلامتي كشاورزان در مصرف سموم شيميايي را كاهش دهد.