عوامل مؤثر بر خودآرايي زنان در سبك زندگي مدرن (مطالعه موردي: شهر كاشان)

خودآرايي مسئله­ي اجتماعي است كه كنشگران با زوال مرجع­هاي هويتي پيشين مانند مذهب و سنت به آن تمايل يافته و در ميدان ناپايدار كنش متقابل روزمره، كسب هويت مي‌كنند. در اين ميان، الگوهاي مصرفي، ذائقه­هاي فرهنگي و زبان بدني، جايگزين­هاي اجتماعي دوران معاصر ما هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر شناخت علل اثرگذار بر خودآرايي زنان است. روش به كار گرفته شده در پژوهش حاضر پيمايش بوده و از پرسش‌نامه براي جمع­آوري اطلاعات استفاده شده است. براي محاسبه ضريب پايايي پرسش‌نامة مورد نظر نيز از روش آلفاي كرونباخ استفاده گرديده و عدد به دست آمده (78/0) بيانگر پايايي مناسب پرسش­نامه بوده است. جامعة آماري پژوهش نيز شامل تمام زنان ساكن در شهر كاشان است كه بر طبق سرشماري سال 1390 تعداد آنان 159296 بوده است. حجم نمونه بر اساس فرمول كرجسي و مورگان شامل 390 نفر است كه از ميان زنان 15 تا 39 ساله انتخاب شده‌اند. نمونة مورد مطالعه با استفاده از روش خوشه­اي چند مرحله­اي از دو منطقة شهرداري كاشان انتخاب شده و مورد پرسش قرار گرفته است. يافته­هاي پژوهش حاضر، بيانگر آن است كه بين اقدام به خودآرايي به عنوان متغير وابسته و پذيرش اجتماعي، نگرش به زيبايي و نگرش به خودآرايي به عنوان متغيرهاي مستقل رابطة معنادار و مثبت و بين گرايش­هاي مذهبي و خودآرايي رابطة معنادار و منفي وجود دارد (p=0.00). نتايج تحليل واريانس نيز نشان داد كه اختلاف ميانگين معناداري بين گروه­هاي مختلف سني، تحصيلي و طبقة اجتماعي در متغير وابسته اقدام به خودآرايي وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيوني نيز حاكي از آن است كه متغيرهاي اثرگذار در خودآرايي به ترتيب نگرش به خودآرايي، گرايش مذهبي، پذيرش اجتماعي و طبقة اجتماعي هستند.