تأثير دينداري بر سبك‌زندگي (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز)

هدف مقاله حاضر، بررسي رابطه بين دينداري و سبك­زندگي در بين دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز مي‌باشد. چارچوب نظري اين تحقيق تلفيقي از نظريات وبر،گيدنزو بورديو بوده است. اين تحقيق به صورت پيمايشي انجام شده و ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه مي‌باشد. جامعه آماري در اين تحقيق، شامل كليه دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز است. شيوه نمونه گيري طبقه‌اي بوده و حجم نمونه نيز براساس فرمول كوكران376 نفر تعيين شد. از لحاظ زماني اين پژوهش در نيمسال دوم تحصيلي 1394-1393 اجرا شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهدكه متغير دينداري با تمامي ابعاد سبك­زندگي (شامل؛ مصرف مادي، مصرف فرهنگي- هنري، چگونگي گذران اوقات فراغت، مديريت بدن، روابط بين شخصي) رابطه معناداري دارند. بدين صورت كه بين ميزان دينداري و ابعاد مصرف مادي، مصرف فرهنگي- هنري، مديريت بدن، چگونگي گذران اوقات فراغت رابطه منفي معناداري مشاهده شده است و تنها بين ميزان دينداري و بعد روابط بين شخصي رابطه مثبت برقرار است. نتايج حاصل از رگرسيون نشان مي‌دهد كه سه بعد از دينداري يعني بعد عاطفي با ضريب بتاي 38/0، پيامدي با ضريب بتاي 28/0 و مناسكي با ضريب بتاي 13/0 معنادار بوده­اند. اين ابعاد در مجموع41 درصد از تغييرات مربوط به سبك زندگي را تبيين مي‌كنند.