بررسي رابطه دينداري با ميزان مصرف‌گرايي شهروندان شهر تبريز و زمينه اجتماعي مرتبط با آن (مورد مطالعه: شهروندان بالاي 15 سال شهر تبريز)

يكي از عوامل مهمي كه در سبك­زندگي مصرفي مي­تواند تاثيرگذار باشد، دينداري مي‌باشد. تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش دينداري بر ميزان مصرف­گرايي شهروندان شهر تبريز به انجام رسيده است. روش پژوهش پيمايش، روش نمونه­گيري خوشه­اي چند مرحله­اي و جامعه آماري آن تمامي شهروندان بالاي 15 سال شهر تبريز مي­باشند كه با استفاده از فرمول كوكران، حجم نمونه آماري 483 نفر تعيين گرديد. ميزان مصرف­گرايي شهروندان شهر تبريز در حد متوسط به پايين مي­باشد. نتايج محاسبه ضريب همبستگي پيرسون بين دينداري و ميزان مصرف­گرايي نشان مي­دهد، بين دينداري و همه ابعاد آن و ميزان مصرف­گرايي افراد رابطه معكوس و معناداري وجود دارد. نتايج پژوهش حاضر حاكي از نقش دينداري در كاهش ميزان گرايش به مصرف­گرايي مي‌باشد و با تكيه بر اين نتيجه مي­توان گفت در صورتي كه آموزش­هاي ديني بتواند به نحو موثري در باورهاي مردم جاي گيرد و در آن نهادينه شود و سپس با انجام فرايض ديني و شركت در مناسك ديني و اجتماعي تقويت گردد، جامعه از گرايش به مصرف­گرايي و در نتيجه اثرات مضر آن در امان خواهد بود.