مطالعه جامعه‌شناختي رابطه دين‌داري و سبك زندگي شهروندان (مورد مطالعه: شهر آران و بيدگل، كاشان)

برخلاف جوامع سنتي، در جامعة معاصر به‌ واسطة اهميت يافتن خود، مسئوليت شخصي و ظهور جامعة مصرفي در زندگي، قدرت انتخاب نيز بيشتر شده است. به اين ترتيب، سبك زندگي با انتخابي شدن زندگي روزمره معنا يافته است، در واقع آن، بازنمودي از جست­وجوي هويت و انتخاب فردي بوده و راهي براي تعريف ايستارها، ارزش‌ها و هم­چنين نشان‌گر ثروت و موقعيت اجتماعي افراد مي باشد. هدف اصلي پژوهش حاضر اين است كه ارتباط بين دين‌داري و سبك زندگي شهروندان را تبيين نمايد. روش پژوهش، روش كمي (پيمايش) و ابزار آن پرسش­نامه است. حجم جامعة آماري مورد پژوهش49516 است كه از اين تعداد بر اساس فرمول كوكران،320 نفر به‌ عنوان نمونه انتخاب ‌شده است. روايي تحقيق با استناد به آلفاي كرونباخ محاسبه شده بالاي 7/0 تأييد مي­شود. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه بين شركت در مراسم مذهبي، قانون‌گرايي، نماد منزلتي، ميزان دين‌داري، نقش‌هاي شغلي، مصرف‌گرايي، مناسك­گرايي، ميزان تحصيلات، اعتقادات ديني، مناسك­گرايي و جنسيت با سبك زندگي رابطة معناداري وجود دارد، هم­چنين نتايج رگرسيون چندگانه ضريب همبستگي چندگانه برابر با 561/0 و ضريب تعيين تعديل‌شده برابر با 381/0 را نشان مي‌دهد.