تبيين مديريت پرستاري در بحران ايران: مطالعه‌ي پديدار‌شناسي

مقدمه: موضوع مراقبت يكي از بخش‌هاي جدايي ناپذير حوادث و بحران‌ها است و طراحي مدل‌ها و شيوه‌هاي مؤثر در مديريت آن به ويژه شيوه‌هايي كه از بافتار برآمده‌اند اهميت بسياري داشته و دارد. هدف: مديريت پرستاري در بحران‌ها به علت اهميت نقش آن همواره يكي از موضوعات مورد توجه بوده است، لذا، مطالعه حاضر با هدف تبيين مؤلفه‌هاي مديريت پرستاري در حوادث و بلاياي ايران انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر مطالعه‌اي كيفي با طرح پديدار‌شناسي است كه جامعه‌ي پژوهش آن شامل كليه‌ي مديران پرستاري است كه در بحران‌ها و حوادث در ايران نقش مديريتي داشته‌اند. بر اساس نمونه‌گيري مبتني بر هدف و سپس گلوله برفي با 22 نفر از مديران پرستاري شركت كننده در حداقل يكي از حوادث و بلاياي ملي ايران، مصاحبه گرديد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، مصاحبه‌هاي عميق نيمه ساختار يافته بود. همچنين بررسي منابع كتابخانه‌اي چاپي و الكترونيكي با استفاده از داده پايگاه‌هاي معتبر علمي و در دسترس از ديگر منابع پژوهش بودند. در نهايت مصاحبه‌ها پياده‌سازي شده و به همراه ساير منابع به روش 7 مرحله‌اي كلايزي و با شيوه‌ي دستي تحليل شدند. يافته‌ها: بر اساس نتايج حاصل از آناليز داده‌ها در مرحله اول 495 كد و در نهايت 7 طبقه اصلي به دست آمد كه در دو مرحله در دسته‌بندي قرار گرفت كه عبارتند از: »مدل سيستمي نيروي انساني «، »ساختارهاي يكپارچه كننده «، »رهبري «، »مدل يابي بومي نظريه آشوب «، »انسان شناختي بحران «، »باز تعريف نقش مراقبتي «، »اكولوژي مراقبت «. بحث و نتيجه‌گيري: مديريت پرستاري در حوادث و بلاياي ايران مفهومي پيچيده است كه نه تنها نيازمند دانش و مهارت است بلكه به سياست گزاري بر اساس مدل‌هاي مفهومي برآمده از تجربه نيازمند است.