بررسي رابطه بين بيكاري و خالص مهاجرت: رهيافت اقتصادسنجي فضايي

مهاجرت پديده‌اي پيچيده و چندوجهي است كه همواره مورد توجه بسياري از محققان علوم مختلف قرار گرفته است. در اين مطالعه به بررسي موضوع مهاجرت از منظر اقتصادي مي‌پردازيم. هدف اصلي مطالعه حاضر بررسي رابطه بين بيكاري و نر خ خالص مهاجرت است. در اين راستا رابطه بين اين دو متغير با استفاده از داده‌هاي تمامي شهرستان‌هاي كشور طي دوره زماني 951385، با رويكرد عليت فضايي مورد بررسي قرار مي‌گيرد و سپس به برآورد مدل مهاجرت با روش اقتصادسنجي فضايي پرداخته مي‌شود. نتايج حاصل از آزمون عليت فضايي مويد وجود رابطه علّي بين خالص مهاجرت و بيكاري است و جهت رابطه از بيكاري به خالص مهاجرت مي‌باشد. همچنين نتايج حاصل از برآورد مدل مهاجرت با استفاده از روش وقفه فضايي متغيرهاي توضيحي(SLX) بيانگر آن است كه از بين متغيرهاي تحقيق، متغيرهاي نرخ بيكاري، سهم اشتغال صنعتي، توليد ناخالص داخلي سرانه، سهم جمعيت جوان از كل جمعيت و تحصيلات مهمترين عوامل مؤثر بر خالص مهاجرت بوده و داراي اثرات مستقيم و سرريز فضايي معناداري بر خالص مهاجرت هستند. همچنين متغير بيكاري به عنوان اصلي‌ترين متغير مطالعه حاضر داراي اثر مستقيم منفي و اثر سرريز فضايي مثبت بر خالص مهاجرت است. به عبارت ديگر افزايش بيكاري در يك شهرستان موجب كاهش خالص مهاجرت در آن شهرستان و افزايش خالص مهاجرت در شهرستان‌هاي مجاور مي‌شود.