ارزيابي چسبندگي دستمزد در اقتصاد ايران با مقايسه مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي

تبيين واقعيت‌هاي اقتصادي با مدل‌هاي تعادل عمومي مستلزم لحاظ فروضي است كه حتي‌الامكان با واقعيت منطبق باشند. فروض مربوط به چسبندگي‌هاي اسمي مانند چسبندگي دستمزد و قيمت از اصول مدل‌هاي تعادل عمومي است كه بايد بر اساس رفتار كارگزاران جامعه هدف تعيين شود. در اين مطالعه در قالب مدل‌هاي DSGE به اين سؤالات پرداخته مي‌شود كه آيا ورود چسبندگي دستمزد به مدل اقتصاد ايران مي‌تواند به برازش بهتر مدل كمك كند و چه مدل تعيين قيمت و دستمزدي مي‌تواند انطباق بيشتري با واقعيت‌هاي اقتصاد ايران داشته باشد. از اين رو با در نظر گرفتن سه حالت براي چسبندگي دستمزد (لحاظ نكردن چسبندگي، لحاظ چسبندگي ساده و لحاظ چسبندگي شاخص‌بندي‌شده) و سه حالت براي چسبندگي قيمت (كالوو شاخص‌بندي شده،‌ چسبندگي اطلاعات و چسبندگي دوگانه قيمتاطلاعات) در مجموع ۹ مدل DSGE طراحي شده است و با معيارهاي مختلف(معيار مقايسه بيزين مدل‌ها، مقايسه توابع واكنش آني و مقايسه درجه پايداري تورم) مورد ارزيابي و مقايسه قرار گرفته است. بر اساس نتايج، داده‌هاي شبيه‌سازي شده مدلي كه در آن چسبندگي دستمزد لحاظ شده است، نسبت به مدل مشابه بدون چسبندگي دستمزد تطابق بيشتري با واقعيت‌هاي آشكار شده اقتصاد ايران ازجمله درجه پايداري و اينرسي تورم دارد. همچنين مدل با لحاظ شاخص‌بندي دستمزد بهتر مي‌تواند نسبت به مدل مشابه بدون شاخص‌بندي پايداري تورم محقق شده را شبيه‌سازي كند.