نهشتن، به مثابه يك متدولوژي (بستر-نهاد) جديد

Enactment (Neheshtan) regarded as a new (Methodology) Domain-Nature

رويكرد شناختي (4E) در پيوند با منطق استدلاليِ اگزيستانسياليسم، اين امكان را فراهم مي آورد تا با گذر از دوگانه-انگاري هايِ رايجِ متافيزيك، بتوان متدولوژيِ جديدي خارج از رابطه شناختيِ سوژه-ابژه، طرح اندازي كرد. لزوم چنين طرح اندازي اي در ناكارآمدي متدولوژي هاي موجود، مخصوصا در راهبريِ پژوهش هاي بنيادي و هنر نهفته است (يعني تز، در مفهوم حقيقيِ «نهادن»). در ابتداي مقاله، ترمينولوژيِ حوزه متدولوژي مشخص خواهد كرد كه مفاهيم مرتبط با متدولوژي، همگي بر وضع و قرار، ابتناء دارند و نه شناسايي. اتيمولوژيِ واژه متدولوژي نيز مشخص مي كند كه ـلوژي و لوگوس با فرا-آوردن و ظهور، نسبت دارند و نه شناختِ امر موجود. در نهايت با جانشنيي مفهومِ بستر-نهاد، كه معرفِ اقليم و نهادن است، بجاي متدولوژي، كه به غلط، روش شناسي، معنا مي شود و لاجرم با روش خلط مي گردد، بستر-نهادِ جديد با نام «نهشتن» معرفي مي گردد. در اين بستر-نهاد، انسان به مثابه «نهشتا» و نه، شناسا يا مفسر، از طريقِ نهش، غيرِخود يا غيرِ پيكر را وضع مي كند. اين بستر-نهاد، صحت خود را از تَنِش (در-هم تنيدگي) با ساير چيزها بدست مي آورد و نگاهي اتميستيك به پديده ها ندارد. بستر-نهادِ نهشتن، معرفت را امري ممكن، فرض نمي كند، بلكه با جانشينيِ مفهومِ «هِشته» با معرفت، اول، تمايزِ ميان شناخت و هستي را محال مي داند و دوم، نهش، را جايگزينِ مفهومِ مشاهده، مي كند.

The cognitive approach (4E), along with the logical reasoning of existentialism provides this opportunity to eliminate the common duality of metaphysics and provides new methodologies regardless of objective-subjective cognitive relation as the basis of quantitative and qualitative concepts. The need for such a design lies both in the human's existential feature and in the inadequacy of the existing methodologies in guiding the theoretical principles of fundamental researches and art. At the beginning of the present study, terminology will determine that all concepts indicate the enactment and establishment and the etymology of the term "methodology" also indicates that the suffix of “logy” is related to transcendence and emergence, and not cognition. Finally, the substitution of methodology which indicated the methods with the domain-nature concept represents a new domain-nature methodology called “Neheshtan”. In this domain-nature enactment, human beings are enacted as "Neheshta" and not “recognized” through enactment by non-human. This domain-nature enactment acquires its authenticity from its correlations with other things and does not have an atomistic view towards the phenomena. domain-nature Neheshtan does not presume knowledge as a possible thing or even impossible ideal, whereas it first presume that the separation of existence and cognition is impossible and then it replace the concept of observation with “Nehesh” assuming that knowledge is replaced and perception and humans’ existence are unified.