درخشش زبان و واژگان فارسي در شعر أعشي أكبر

The brilliance of Persian language and words in the poetry Divan of Aashi Akbar

ايران و پادشاهان فارس چون يكي از تمدن‌هاي باستان و قديم كره خاكي به حساب مي‌آيند، توانسته‌اند نظر ملت‌هاي مختلف از جمله أعراب را به خود جلب نمايند و اعشي اكبر كه شيفته اين تمدن و رفتار فارس‌ها شده بود با رفت و آمد و مدح و وصف پادشاهان و بزرگان ايراني چون كسري انوشيروان و شاهپور، جاي خود را در دستگاه حكومتي و دربار فارس‌ها باز كرد و شعرش سرشار از واژه‌هاي فارسي شد كه وي از فارس‌ها به عاريت گرفت و نحوه نگارش و انشاء آن الفاظ هم عيناً مانند هماني بود كه در ميان فارس‌ها متداول بود. اين تحقيق كه در نوبه خود يكي از مقالات خاص در حوزه ادبيات تطبيقي و آن هم تطبيق در ميان دو زبان فارسي و عربي، بر آن است تا با ذكر واژگان فارسي در ميان ابيات شعري به جاي مانده از اعشي، آن‌ها را بيان و درخشش زبان فارسي را در ديگر زبان‌ها مخصوصاً زبان عربي نشان دهد.

Iran and the kings of Persia, as one of the ancient civilizations of the planet, have been able to attract the attention of various nations, including the Arabs. Aashi Akbar, who was fascinated by this civilization and the behavior of the Persians, by traveling and praising the kings and great Iranians such as Kasra Anoushirvan and Shahpour, opened his place in the government and court of the Persians and his poetry was full of Persian words that he borrowed from the Persians and the way of writing and composing those words was exactly the same as what was common among the Persians. This research, which in turn is one of the special articles in the field of comparative literature and the adaptation between the two languages of Persian and Arabic, aims to express and shine the Persian language in other languages, especially Arabic by mentioning Persian words among the verses of poetry left over from Aashi.