راهبردهاي توسعه علوم و فناوري‌هاي حياتي در كشور ايران

حوزه علوم حياتي يكي از مهم‌ترين حوزه‌هاي مرتبط با مسائل و موضوعات اثرگذار و اثرپذير بر زندگي از جمله داروسازي، حوزه‌هاي درماني و تكنولوژي‌هاي مرتبطي است كه باتوجه به ماهيتشان بر سلامت انسان تأثيرات مستقيم و غيرمستقيم دارند. هدف اين مقاله شناسايي راهبردهايي جهت توسعه علوم و فناوري‌هاي حياتي در كشور ايران است. سؤال اصلي اين تحقيق بر شناسايي جايگاه كشور ايران در حوزه علوم حياتي، تحليل وضعيت كشور و تعيين راهبردهاي مؤثر براي ارتقا وضعيت فعلي كشور متمركز است. باتوجه به روش‌شناسي تحقيق مي‌توان اين تحقيق را از نظر پارادايم تفسيري، نوع هدف كاربردي، روش تحقيق توصيفي، رويكرد تركيبي يا كميكيفي، گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي و ميداني دسته‌بندي كرد. ازآنجاكه سياست‌گذاري و ارائه برنامه‌هاي راهبردي براي حوزه علوم حياتي نيازمند درك وضعيت فعلي كشور و نيازمندي‌هاي آتي آن است؛ در نخستين بخش از اين تحقيق به تعيين جايگاه علوم حياتي در ايران، جامعه هدف موردبررسي و عوامل اثرگذار بر اين علوم براساس مطالعات ميداني و نتايج پرسشنامه‌هاي تكميل‌شده پرداخته مي‌شود. سپس با بررسي نقاط ضعف و قوت در كنار تهديدها و فرصت‌ها در تحليل SWOT، راهبردهايي متناسب ارائه مي‌شوند. در ادامه به تعيين نهاد‌هاي مسئول و نقش آن‌ها براي اجرايي ساختن اين راهبردها براساس اصول نگاشت نهادي پرداخته مي‌شود. همچنين براي تعيين اولويت هر راهبرد از نظر خبرگان و روش فرايند تحليل شبكه استفاده مي‌شود.