تأثير ساختار سني جمعيت بر رشد اقتصادي در ايران با استفاده از داده‌هاي استاني

ساختار سني جمعيت، با توجه به رفتار اقتصادي متفاوت افراد در مراحل مختلف زندگي، اثرات قابل‌توجهي بر عملكرد اقتصادي جامعه دارد. در اين مطالعه، تأثير ساختار سني جمعيت بر رشد اقتصادي با استفاده از داده‌هاي استاني بررسي شده است. بدين منظور، در قالب دو الگو، تأثير متغيرهاي نسبت جمعيت فعال، سهم افراد جوان در سن كار، سهم افراد مسن در سن كار و نرخ باسوادي (در قالب الگوي اول) و متغيرهاي نسبت جمعيت فعال، سهم افراد ميان‌سال در سن كار، بار تكفل سالمندي و نرخ باسوادي (در قالب الگوي دوم) بر رشد اقتصادي با استفاده از داده‌هاي استان‌ها به روش توصيفي تحليلي مبتني بر تكنيك اقتصادسنجي داده‌هاي تابلويي مورد بررسي قرار گرفت. محدوده زماني اين پژوهش، سال‌هاي 1385، 1390 و 1395 مي‌باشد. يافته‌هاي مطالعه نشان داد متغيرهاي نسبت جمعيت فعال به‌ كل جمعيت، سهم جمعيت جوان در سن كار، سهم افراد ميان‌سال در سن كار و نرخ باسوادي تأثير مثبت، و سهم جمعيت مسن در سن كار و بار تكفل سالمندي تأثير منفي بر رشد اقتصادي استان‌هاي كشور دارند.