در تكاپوي پويايي هاي تكوين منجي گرايي سازماني در بخش دولتي

اين پژوهش با هدف كاوش فرايند تكوين منجي‏گرايي سازماني در بخش دولتي با استفاده از رهيافت مدل‏يابي ساختاري تفسيري انجام شد. بدين منظور، پس از مطالعه پيشينه پژوهش و شناسايي مؤلفه‏هاي معرف پديده مورد مطالعه، پرسشنامه ماتريسي روابط مؤلفه‏ها تدوين و ميان 15 نفر از استادان مديريت، به عنوان خبرگان منتخب، با روش نمونه‏گيري مفهوم، توزيع شد. بر اساس يافته‏هاي پژوهش، چنين دريافت شد كه بافتار شرنگ‏آلود سازمان در سه سطح (فردي و مديريتي در سطح اول، بين‏فردي در سطح دوم، سازماني و منابع فيزيكي در سطح سوم)، با تأثير بر عدم اجابت نيازهاي اساسي اعضاي سازمان، بنيادي‏ترين محرك گرايش به منجي در سازمان محسوب مي‏شود. از برهم‏كنش نيازهاي اجابت‏نشده اعضاي سازمان و ادراك وجود منجي نزد آن‌ها‌ـ كه خود تابعي از وجود صالحان مصلح در سازمان است‌ـ ديالكتيك ناكامي و اميد شكل مي‏گيرد كه نتيجه آن انتظار فعالانه ظهور منجي است. چنين انتظاري به ائتلاف منجي‏گرايان و انتخاب رهبري به عنوان مصلح جزء و در سطحي بالاتر به ارتقاي مادي و معنوي منجي‏گرايان و نيز به دست گرفتن ابتكار عمل در سازمان توسط ايشان مي‏انجامد.