بررسي خصوصيات روان‌سنجي مقياس گرايش به عدم تعهد اخلاقي در نمونه‌اي از دانشجويان ايراني: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: گرايش به عدم تعهد اخلاقي با رفتارهاي منفي زيادي از جمله رفتار جنايي، پرخاشگري و زورگويي، سوءرفتار در محل كار و رفتار غيراخلاقي به طور كلي رابطه دارد. بنابراين سنجش ميزان اين متغير براي پژوهش‌گران از اهميت به سزايي برخوردار است. لذا هدف از مطالعه حاضر تعيين خصوصيات روان‌سنجي مقياس گرايش به عدم تعهد اخلاقي (PMDS) در نمونه‌اي از دانشجويان ايراني بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي بر روي ۱۵۶ دانشجوي دانشگاه‌هاي تهران در سال تحصيلي ۹۸-۱۳۹۷ انجام شد. مقياس PMDS به فارسي ترجمه و به انگليسي بازترجمه شد، و داده‌هاي حاصل از اجراي آن از نظر روايي صوري، روايي ساختاري، روايي سازه همگرا، پايايي دروني و پايايي بازآزمايي مورد ارزيابي قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل عاملي تأييدي، ضريب همبستگي، و آلفاي كرونباخ انجام شد. يافته‌ها: تطابق نسخه‌هاي فارسي و انگليسي پرسشنامه با تأييد متخصصان زبان انگليسي و روان‌شناسي، و قابل فهم بودن آن با تأييد گروهي ۵۰ نفره از آزمودني‌هاي بدون سوگيري تعيين شد. همبستگي بين نمرات PMDS و پرسشنامه عدم تعهد اخلاقي (MDS) (۹۱/ ۰) و نمرات آزمون و بازآزمون (۸۵/ ۰) معنادار بود (۰۰۱/ ۰ p)، و شاخص‌هاي برازش مدل، ساختار عاملي پرسشنامه را تأييد كردند. ضريب آلفاي كرونباخ نيز براي گويه‌هاي پرسشنامه برابر با ۸۰/ ۰ محاسبه شد. نتيجه‌گيري: نسخه فارسي مقياس گرايش به عدم تعهد اخلاقي در جامعه دانشجويان ايراني از روايي صوري، ساختاري و سازه همگرا، و پايايي دروني و بازآزمايي برخوردار است و مي‌توان از آن جهت سنجش اين متغير در دانشجويان ايراني استفاده نمود.