تأثير آموزش راهبرد تنظيم شناختي هيجان بر گرايش به اعتياد و تكانش‌گري در فرزندان داراي پدر معتاد در شهر زنجان: يك مطالعه كارآزمايي آموزشي تصادفي شده

زمينه و هدف: رفتارهاي تكانشي و اعتياد كه از جمله عنوان رفتارهاي پرخطر محسوب مي شوند، دربرگيرنده طيف گسترده‌اي از رفتارهاي رشد نايافته، لذت‌جويانه و عموماً همراه با درجات خطر بالا هستند. پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش تنظيم شناختي هيجان بر تكانش‌گري و گرايش به اعتياد در فرزندان داراي پدر معتاد شهر زنجان انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي آموزشي تصادفي شده همراه با پيش آزمونپس آزمون بود. از بين نوجوانان شهر زنجان كه پدران آن‌ها به يكي از انواع مواد مخدر اعتياد داشتند، 24 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي (قرعه‌كشي) در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش آموزش تنظيم شناختي هيجان را طي 10 جلسه دريافت كرد. براي جمع‌آوري داده ها از مقياس آمادگي به اعتياد Weed و همكاران و مقياس تكانش‌گري Barrett و همكاران استفاده شد. داده ها با استفاد از تحليل كوواريانس چندمتغيره و تحليل كوواريانس يك متغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه آموزش تنظيم شناختي هيجان بر نمره كلي گرايش به اعتياد و ابعاد گرايش فردي به اعتياد و گرايش محيطي به اعتياد تأثير معني‌داري داشته است (0.001 p)، اما بر گرايش اجتماعي به اعتياد تأثير معني‌داري نداشته است (0.05 p). هم‌چنين آموزش تنظيم هيجان بر تكانش‌گري و ابعاد آن شامل بي برنامه گي، تكانش‌گري حركتي و تكانش‌گري شناختي تأثير معني‌داري داشته است (0.001 p). نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر، استفاده از آموزش تنظيم شناختي هيجان به عنوان يك مداخله روان‌شناختي مؤثر به منظور بهبود خود كنترلي، تكانش‌گري و كاهش گرايش به اعتياد، به نوجوانان پيشنهاد مي شود.