اثر شدت تمرين و مكمل آلفاليپوئيك اسيد بر بيان ژن پلي‌پپتيد آميلوئيدي جزيره‌اي در بافت پانكراس موش‌هاي ديابتي

مقدمه: تشكيل پلي‌پپتيد آميلوئيدي جزيره‌اي (IAPP) عاملي براي افزايش آپوپتوز سلول‌هاي بتاي در ديابت نوع دو است. تمرين ورزشي نقش حفاظتي در برابر ديابت دارد. ازطرفي، آلفاليپوئيك اسيد يك آنتي‌اكسيدان بيولوژيكي قوي است. بااين حال، اثر هم‌زمان تمرين ورزشي و آلفاليپوئيك اسيد بر IAPP به‌خوبي مشخص نيست. هدف از مطالعه‌ي حاضر، بررسي اثر شدت‌هاي مختلف تمرين همراه با آلفاليپوئيك اسيد بر بيان ژن IAPP بافت پانكراس موش‌ها ديابتي بود. روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 35 موش ويستار به‌صورت تصادفي به 7 گروه: كنترل، ديابتي، ديابتي مكمل، ديابتي تمرين تناوبي شديد، ديابتي تمرين تناوبي متوسط، ديابتي تمرين تناوبي شديد+ مكمل، ديابتي تمرين تناوبي متوسط+مكمل تقسيم شدند. پروتكل تمرين تناوبي متوسط و شديد به‌مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا شد. تمرين تناوبي شديد شامل 10 وهله 4 دقيقه‌اي دويدن (با شدت VO2max 90-85%) و تمرين تناوبي متوسط شامل 13 وهله 4 دقيقه‌اي دويدن (با شدت VO2max 65-70%) بود. آلفاليپوئيك اسيد به‌مقدار mg/kg20 در روز به‌صورت گاواژ به موش‌ها داده شد. بيان ژن IAPP از روش realtime PCR اندازه‌گيري گرديد. يافته‌ها: سطح IAPP در گروه ديابتي نسبت به گروه سالم افزايش معني‌داري داشت (0.0039=P). آلفاليپوئيك اسيد (0.01=P) و تمرين تناوبي شديد+آلفاليپوئيك اسيد (0.021=P) سطح IAPP را به‌طور معني‌داري نسبت به گروه ديايت كاهش دادند. نتيجه‌گيري: بيماري ديابت نوع دو با افزايش بيان ژن IAPP در سلول‌هاي بتاي پانكراس همراه است و تمرين تناوبي شديد به‌همراه مكمل آلفاليپوئيك اسيد يك مداخله‌ي مؤثرتر در كاهش IAPP سلول‌هاي بتاي پانكراس در ديابت در نظر گرفته مي‌شود.