اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا بر CTRP1 و CTRP3 در زنان مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه: نشان داده شده است كه اعضاي خانواده‌ي C1q/tumor necrosis factor (TNF) related proteins (CTRPs) نقش مهمي در متابوليسم و التهاب دارند. با اين حال، اطلاعات محدودي در مورد ارتباط تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) با سطوح پروتئين‌هاي CTRP1 و CTRP3 در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو وجود دارد. بنابراين، هدف اين مطالعه ارزيابي اثرات 12 هفته تمرين HIIT بر روي پروتئين‌هاي CTRP1 و CTRP3 در زنان مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي نيمه تجربي و طرح پيش آزمون-پس آزمون، تعداد 30 نفر زن مبتلا به ديابت نوع دو (با ميانگين و انحراف معيار؛ سن: 4.21 ±40.69 سال و نمايه‌ي توده‌ي بدن: 2.88 ±34.81 كيلوگرم بر مجذور قدر به متر) به‌طور تصادفي در دو گروه تمرين HIIT (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرين يك برنامه‌ي تمرين تناوبي، 3 جلسه در هر هفته، با شدت 9080% ضربان قلب بيشينه، 60 دقيقه در هر جلسه به‌مدت 12 هفته اجرا كردند. وزن، نمايه‌ي توده‌ي بدن، اوج اكسيژن مصرفي، قند خون ناشتا و سطوح سرمي پروتئين‌هاي CTRP1 و CTRP3 قبل و بعد از دوره‌ي مطالعه اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحليل كوواريانس در سطح كمتر از 0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: پس از 12 هفته تمرين، تفاوت معناداري در وزن، نمايه‌ي توده‌ي بدن، اوج اكسيژن مصرفي، قند خون ناشتا و سطوح سرمي پروتئين‌هاي CTRP1 و CTRP3 بين گروه‌ها وجود داشت (p 0.05). با اين حال، آزمون كوواريانس كاهش معناداري در وزن، نمايه‌ي توده‌ي بدن، قند خون ناشتا، سطوح سرمي پروتئين‌هاي CTRP1 و CTRP3 و افزايش معناداري در اوج اكسيژن مصرفي گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل پس از 12 هفته مداخله را نشان داد (p 0.05). نتيجه‌گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد، 12 هفته برنامه‌ي HIIT يك روش مؤثر و ايمن براي بهبود سطوح سرمي پروتئين‌هاي CTRP1 و CTRP3 در زنان چاق مبتلا به ديابت نوع دو بود. با اين حال، تحقيق بيشتري با كنترل بيشتر براي تعيين اثرات اين مداخله‌ي غير دارويي روي آديپونكتين هاي ضد التهابي مورد نياز است.