بررسي خصوصيات اولتراسونوگرافيك ندول‌هاي تيروئيد براي تشخيص بدخيمي تيروئيد

مقدمه: در اين مطالعه به بررسي قدرت تشخيصي سونوگرافي در تشخيص ندول‌هاي بدخيم تيروئيدي در بيماران ايراني پرداختيم. بدين منظور، ارتباط ميان يافته‌هاي حاصل از سونوگرافي را با يافته‌هاي پاتولوژي مورد بررسي قرار داديم. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر يك بررسي گذشته‌نگر است كه بر روي بيماران با تشخيص ندول تيروئيد كه سونوگرافي و FNA شده‌اند، انجام شده است. براي بررسي ارتباط بين نتايج حاصل از FNA با خصوصيات سونوگرافيك ندول‌ها، نتايج حاصل از FNA را به دو گروه بدخيم و خوش‌خيم تقسيم كرديم و سپس به مقايسه‌ي خصوصيات سونوگرافيك بين اين دو گروه پرداختيم. در مواردي كه جواب FNA نامشخص بود (AUS/FLUS يا FN/SFN)، جواب پاتولوژي بعد از جراحي ملاك قرار گرفت (در صورت جراحي ندول بيمار و موجود بودن جواب آن). يافته‌ها: در مجموع 201 ندول در اين مطالعه وارد شدند. نتايج مطالعه نشان داد كه هيپواكوژنيسيتي، حاشيه نامشخص/نامنظم، ميكروكلسيفيكاسيون، الگوي عروقي بدخيم در سونوگرافي داپلر و وجود هم‌زمان لنفادنوپاتي گردني با خصوصيات بدخيم به‌طور معني‌داري در ندول‌هاي بدخيم بيشتر از ندول‌هاي خوش‌خيم وجود دارند. در عين حال، ساير يافته‌هاي سونوگرافيك مانند اندازه و مكان ندول، كيستيك بودن ندول، وجود Halo sign و وجود شكل Taller-than-wide قادر به افتراق بين ندول‌هاي خوش‌خيم و بدخيم نبودند. در نهايت، نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه سونوگرافي از دقت بالايي در تشخيص بدخيمي در ندول تيروئيد برخوردار است. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه استفاده از سونوگرافي مي‌تواند در تشخيص بدخيمي در ندول تيروئيد بسيار موثر واقع شود.