اثر تمرين هوازي و كپسايسين بر بيان Pdx1 و GLUT2 بافت پانكراس موش‌هاي تغذيه شده با رژيم غذايي پُرچرب

مقدمه: شواهد نشان مي‌دهد كه رژيم غذايي پُرچرب (HFD) باعث هيپرانسوليني و اختلال در عملكرد جزاير پانكراس همراه با مقاومت به انسولين در بافت چربي مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي اثر تمرين هوازي همراه با كپسايسين بر بيان Pdx1 و GLUT2 بافت پانكراس موش‌هاي HFD بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، 40 سر موش صحرايي نر ويستار به‌مدت 8 هفته با رژيم غذايي نرمال (8=n، ND) و رژيم غذايي پُرچرب (HFD) (32=n) تغذيه شدند. بعد از هشت هفته همه موش‌ها به 5 گروه: رژيم غذايي نرمال (ND)، رژيم غذايي پُرچرب (HFD)، رژيم غذايي پُرچربتمرين (HFDT)، رژيم غذايي پُرچربكپسايسين (HFDCap) و رژيم غذايي پُرچربتمرينكپسايسين (HFDTCap) تقسيم شدند. گروه‌هاي تمرين به‌مدت هشت هفته برنامه‌ي دويدن هوازي با شدت متوسط (60-50% VO2max، 25-15 متر/دقيقه، 60-30 دقيقه/روز، پنج روز/هفته) را روي تردميل انجام دادند. كپسايسين (mg/kg/day 4) يك بار در روز به‌صورت خوراكي با گاواژ خورانده شد. داده‌ها با استفاده از ANOVA در سطح معنا‌داري 0.05 P آزمون شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بيان Pdx1 و GLUT2 در گروه‌هاي HFDT (به‌ترتيب 0.002=P و 0.003=P)، HFDCap (به‌ترتيب 0.022=P و 0.026=P) و HFDTCap (به‌ترتيب 0.000=P و 0.000=P) افزايش معني‌داري داشت. همچنين افزايش معني‌داري در بيان Pdx1 و GLUT2 در گروه HFDTCap نسبت به HFDCap (به‌ترتيب 0.037=P و 0.044=P) مشاهده شد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه HFD باعث اختلال در عملكرد سلول‌هاي beta; پانكراس شده و تمرين هوازي به تنهايي و همراه با كپسايسين با افزايش بيان Pdx1 و GLUT2، احتمالا مي‌تواند عملكرد سلول‌هاي جزاير را بهبود ببخشد.