عنوان مقاله :
تأثير هشت هفته تمرينات تداومي هوازي با شدت متوسط بر سطوح IL-1β و IL-13 بافت عضله‌ي نعلي رت‌هاي نر مدل ديابتي
پديد آورندگان :
نبيل پور ، مقصود دانشگاه محقق اردبيلي - گروه فيزيولوژي ورزشي , صادقي ، عباس دانشگاه بين المللي امام خميني (ره) - دانشكده ي علوم اجتماعي - گروه علوم ورزشي
كليدواژه :
التهاب , تمرين هوازي , ديابت , اينترلوكين يك بتا , اينترلوكين 13
چكيده فارسي :
هدف: يكي از پيامدهاي بيماري ديابت افزايش التهاب است كه تحت تأثير انجام تمرين‌هاي ورزشي نيز قرار مي‌گيرد. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرينات تداومي هوازي بر پاسخ اينترلوكين 1 بتا (IL1 β-) و اينترلوكين 13 (IL-13) در رت‌هاي نر مدل ديابتي است. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي حيواني باليني مداخله‌اي 36 سر موش ويستار در 3 گروه با تعداد مساوي كنترل (C)، ديابتي شده با استرپتوزوتوسين (D)، و ديابت با تمرين (D+T)) در يك برنامه‌ي تمريني 8 هفته‌اي و هفته‌اي 5 جلسه تمرين تداومي با شدت متوسط (در ابتدا، هرجلسه 10 دقيقه با سرعت10 متر در دقيقه و در روز پاياني 55 دقيقه باسرعت 26 متر در دقيقه) در قالب يك طرح تك عاملي پس‌آزمون قرار گرفتند. سطوح IL1-β و IL-13 در بافت عضله‌ي نعلي به روش الايزا اندازه‌گيري شدند. از آزمون‌هاي آماري ANOVA One way و تعقيبي شفه براي تحليل داده‌ها استفاده شد.يافته‌ها: القاي ديابت سبب افزايش معني‌دار IL1-β وIL-13 (0.001≥P) و اعمال مداخله تمرينات تداومي نيز سبب كاهش معني‌داري سطوح IL1-β در رت‌هاي ديابتي گرديد (0.02=P). ولي در ميزان IL-13 در گروه D+T نسبت به گروه D تغيير معني‌داري مشاهده نشد (0.985=P).نتيجه‌گيري: بر طبق نتايج اين تحقيق، تأثير تمرينات هوازي احتمالاً به‌صورت تأثير مثبت بر كاهش شاخص پيش التهابي IL1-β و عدم تأثير بر شاخص ضدالتهابي IL-13 در موش‌هاي ديابتي است. با اين حال تأييد قطعي اين نتايج، تحقيقات بيشتري را در اين زمينه مي‌طلبد.
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
