تأثير هم‌زمان تمرين‌هاي مقاومتي و تزريق سلول‌هاي اجدادي اندوتليال بر بيان فاكتور تحليل رفتگي عضلاني MURF1 و رابطه‌ي آن با مقاومت به انسولين در رت‌هاي نر ديابتي القاء شده با STZ

مقدمه: اختلالات ديابت مي‌تواند منجر به تحليل رفتگي عضلاني شود. اين پژوهش با هدف تعيين اثر هم‌زمان تمرين‌هاي مقاومتي و تزريق سلول‌هاي اجدادي اندوتليال بر فاكتور تحليل رفتگي عضلات نعلي موش‌هاي صحرايي ديابتي انجام شد.روش‌ها:30 سر موش صحرايي (با سن 6 هفته با وزن 20 ±200گرم) به‌صورت تصادفي به پنج گروه سالم پايه، ديابتي كنترل (D)، ديابتي تمرين كرده (DR)، ديابتي تمرين نكرده با تزريق سلول‌هاي اجدادي اندوتليال (DI)، ديابتي تمرين كرده با تزريق هم‌زمان سلول‌هاي اجدادي اندوتليال (DRI) تقسيم شدند. براي بررسي تغييرات بيان MURF1 به روش وسترن بلات و شاخص مقاومت به انسولين به روش الايزا اندازه‌گيري شدند. داده‌ها به روش آزمون تحليل واريانس دو عاملي توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 19 در سطح معناداري 5%≤α تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: در اين پژوهش 6 هفته تمرين مقاومتي باعث كاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولين شد. همچنين تزريق سلول‌هاي اجدادي اندوتليال نيز منجر به كاهش معنادار MURF1 و شاخص مقاومت به انسولين شد. اثر تعاملي تمرين مقاومتي و تزريق سلول‌هاي اجدادي نيز منجر به كاهش معنادار در سطوح murf1 شد، اما شاخص مقاومت به انسولين در هم‌زماني تمرين و تزريق نسبت به تنها تمرين يا تزريق برتري معنادار نداشت.نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه مي‌توان اظهار داشت كه تمرين مقاومتي و يا تزريق سلول‌هاي اجدادي اندوتليال مي‌تواند سبب بهبود تحليل رفتگي عضلاني شود اما استفاده‌ي هم‌زمان اين دو راهكار برتري در كاهش عوارض آتروفي در رت‌هاي ديابتي نداشت.